معیار های احراز جرایم مطلق و مقید در حقوق کیفری

یکی از تقسیم بندی های جرم که از نظر نتیجه جرم توسط حقوق دانان انجام گرفته است ، تقسیم به جرایم مطلق و مقید است . به تقریر و تحریر نویسندگان ، جرم مقید به نتیجه (به اختصار، جرم مقید) جرمیاست که در آن حصول نتیجه شرط وقوع جرم است مانند قتل و در مقابل ، جرم مطلق یا رفتاری یا صوری جرمی است که صرف رفتار مقرر، برای وقوع جرم و ترتب مجازات (باعنایت به وجود سایر شرایط ، بدون نیاز به حصول نتیجه ) کافی است خواه نتیجه حاصل گردد یا نه ؛ مانند جعل . لیکن موضوع این نوشتار اینجاست که ضابطه و معیار تشخیص جرایم مطلق و مقید را چگونه ارزیابی کنیم تا در این تقسیم بندی دچار اشتباه نشویم ؛ اگر مبنای تقسیم بندی فوق ، صرف حصول یا عدم حصول نتیجه باشد ظاهرا همان تقسیم بندی بالا در سبد قرار می گیرد لیکن علاوه بر معیار نتیجه با قرار دادن ضابطه تقدم - تاخر یا هم زمانی بین رفتار و نتیجه ، موجب می گردد که دسته سومی از جرایم در کنار جرم مطلق و مقید قرار گیرد و آن جرایم بینابین یا ترکیبی یا آمیزه ای هستند. این دسته سوم که بخش وسیعی از جرایم ، بلاخص جرایم اموال و اشخاص را در بر می گیرد جرایمی هستند که در آن رفتار با نتیجه هم زمان یا به گونه ای تفکیک ناپذیر درکنار هم اتفاق می افتند به عبارتی چون سکه ای هستند که رفتار یک روی و نتیجه بر صورت دیگر آن قرار دارد بنابراین جدا از هم قابل تحقق نیستند به طوری که اگر رفتار آمد قطعا نتیجه هم می آید. مانند جرایم سرقت ، تخریب ، انتقال مال غیر؛ به محض ربودن ، رفتار اتفاق افتاده و در همان حال نتیجه هم نمود پیدا کرده بنابراین این دسته را نه ، باید جرم مطلق دانست و نه جرم مقید. مهم ترین ره آورد کاربردی این تقسیم بندی در شروع به جرم و چگونگی انصراف فاعل از ارتکاب آن ، رخ می نماید.

کلیدواژه ها:

جرم مطلق ، جرم مقید ، نتیجه ، رفتار ، معیار ، جرم بینابین یا ترکیبی