صلح و سند رسمی صلح نامه

صلح در فقه و حقوق ایران نوعی عقد لازم است که در آن دو طرف، توافق بر امری می کنند که عنوان آن امر از عقود معروف ازقبیل بیع، رهن، اجاره و امثالهم نباشد. صلح در لغت به معنای سازش، آشتی کردن، توافق کردن، پیمانی که بر حسب آن دعوایی را حل و فصل کردن و پیمان تسلیم است.عقد صلح در اصطلاح به معنای تراضی و تسالم بر امری است. صلح گاهی برای رفع اختلافات موجود و یا برای جلوگیری از تنازع احتمالی آینده صورت می گیرد و یا به جای یکی از عقود معاملاتی به کار می رود.

کلیدواژه ها:

صلح ، سازش نامه ، عقود لازم ، سند رسمی