بررسی اهمیت ریسک شهرت در صنعت بانکداری ایران

در هر فعالیت، تخلف عوامل انسانی دور از انتظار نیست. از این رو لازم است با توجه به ماهیت فعالیت، ساز و کارهای نظارتی لازم برای برخورد با متخلفان پیش بینی و در آن چارچوب با متخلفان برخورد شود. اما این مورد درخصوص موسسات مالی باید با دقت و رعایت پاره ای ملاحظات انجام شود. با توجه به اینکه روش نظارت بر این موسسات علاوه بر روش نظارت تطبیقی، نظارت مبتنی بر ریسک است، بانک مرکزی در شیوه های نظارتی و برخورد های انتظامی باید به گونه ای رفتار کند که از تشدید ریسک های بانکی به ویژه ریسک شهرت پیشگیری به عمل آید. چون این ریسک معمولا پیامد های نامطلوبی را در داخل و خارج از کشور برای بانک ها به دنبال دارد. هجوم سپرده گذاران به بانک برای برداشت سپرده ها، کاهش ارزش سهام آن در بازار بورس، تنزل رتبه اعتباری بانک در داخل وخارج از کشور، از دست دادن طرف های تجاری از جمله کارگزاران خارجی، بی اعتباری جایگاه مرجع نظارتی را می توان از کمترین این پیامد ها دانست. به طور کلی رویه به این ترتیب است که به محض کشف تخلف، مقامات نظارتی با برگزاری جلسات محرمانه، یافته ها را با مدیران بانک مربوطه در میان گذاشته و از آن ها در مورد علت وقوع رخداد ها توضیح می خواهند. چنانچه توضیحات قانع کننده نباشد، ادامه فرآیند قانونی طی می شود که البته ارجاع به هیات انتظامی بانک ها و صدور حکم توسط آن هیات می تواند از آن جمله باشد. تمامی این فرآیند می بایست به گونه ای محرمانه انجام شود. رفتارهایی مانند افشای اختلاس در بانک ها، بر حساسیت و بی اعتمادی جامعه می افزود و بازگرداندن اعتبار و اعتماد به سیستم بانکی پس از این گونه مشکلات، کاری بس دشوار است. این مقاله مروری از سه بخش اصلی تشکیل شده است. بخش اول به معرفی اندازه گیری ریسک شهرت با استفاده از سناریوها و سایر مفاهیم کاربردی می پردازد. سپس نقش روابط عمومی در مدیریت ریسک شهرت معرفی می گردد. در ادامه اهمیت تخمین ریسک شهرت مورد کنکاش قرار می گیرد و در نهایت لزوم مداخله هیات مدیره بانک ها در مدیریت ریسک شهرت در صنعت بانکداری مورد بررسی قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

ریسک شهرت ، صنعت بانکداری ، اندازه گیری ریسک شهرت ، نقش روابط عمومی ، ارزش شهرت