راهبردهای ساماندهی سکونتگاه های حاشیه ای با رویکرد توانمندسازی (نمونه موردی : محله جعفر آباد شهر کرمانشاه)

طی دهه های اخیر به تدریج محلات نابسامان و سکونتگاه های غیر رسمی به طور عمده در حاشیه کلان شهرها و شهرهای بزرگ کشور، خارج از برنامه رسمی توسعه شهری و به صورت خودرو شکل گرفته و گسترش یافته است. که این اتفاق یکی از پیامدهای نامطلوب شهرنشینی در جهان معاصر به ویژه نتیجه صنعتی شدن شتابان و نابرابری های منطقه ای است، در پژوهش حاضر ضمن بررسی اسکان غیر رسمی و علل شکل گیری آن در شهرکرمانشاه، محله جعفرآباد، به ارایه راهبردهایی جهت ساماندهی و توانمندسازی آن پرداخته است. سوالات و فرضیه های پژوهش بر پایه مولفه های اجتماعی، اقتصادی، مدیریتی، خدماتی، کالبدی در راستای این پدیده و ساماندهی و توانمندسازی آن در محله جعفر آباد بوده است. در این پژوهش از روش های اسنادی، تحلیلی و کاربردی بهره گیری و جهت جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه، مصاحبه و بررسی های اسنادی استفاده گردیده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است علت شکل گیری این پدیده در محله جعفر آباد نتیجه صنعتی شدن شتابان شهر کرمانشاه و مهاجرت بی رویه از یک سو و مسایل و مشکلات اقتصادی و عدم وجود مدیریت واحد و هماهنگ در زمینه مسایل مهاجرتی و اسکان مناسب اولیه از سوی دیگر بوده است. برای بررسی و تحلیل داده های آماری در کنار بررسی های کیفی از نرم افزار SPSS استفاده شده است که شاخص های کالبدی، شاخص های اجتماعی، اقتصادی و شاخص های زیست محیطی مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش به روشنی نشان داده شده است که مدیریت شهری می تواند با عملکرد مطلوب خود، اعتماد مردم را جلب نموده و زمینه های مشارکت فزاینده مردم را فراهم سازد. در پایان متناسب با یافته های پژوهش راهبردهای مناسب جهت ساماندهی و توانمندسازی این ساکنین ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

اسکان غیر رسمی ، حاشیه نشینی ، توانمندسازی ، محله جعفرآباد ، شهر کرمانشاه