مروری بر کاربرد فناوری جداساز لرزه ای پایه ای بر زمان تناوب و میرایی ساختمان های بتنی در برابر زلزله های حوزه نزدیک

کشور ایران به عنوان یکی از کشورهای زلزله خیز شناخته می شود و متاسفانه وقوع زلزله در آن با تلفات جانی بالایی همراه است. گرچه جلوگیری کامل از خسارات ناشی از زلزله های شدید بسیار دشوار است ولی می توان با ارایه راه کار مناسب در برابر این نیرو، خسارات ناشی از آن را کاهش داد. برای اینکه ساختمان ها در مقابل این پدیده رفتار بهتری نشان دهند دو دیدگاه در مبحث مقاوم سازی و طراحی لرزه ای وجود دارد در دیدگاه نخست افزایش سختی و یا شکل پذیری و پیش بینی تشکیل مفاصل پلاستیک در نقاط مناسب مدنظر می باشد. و دیدگاه دیگر، جلوگیری از انتقال کامل و یا بخشی از نیروهای دینامیکی زمین لرزه از زمین به سازه می باشد. از دیدگاه علمی راه دوم مناسب است زیرا وقتی نیرویی حذف می شود و یا کاهش می یابد طبیعتا عکس العمل ها و عوامل وابسته به آن نیرو کاهش می یابند. در این مقاله به بررسی زمان تناوب و میرایی جداساز لرزه ای پایه ای در تحقیقات مختلف پرداخته ایم و خلاصه نتیجه ای که از این بررسی حاصل شد بدین شرح است، جداسازهایی که سیستم سخت کننده پیشرفته ای دارند و جداسازهای دارای هسته سربی در برابر زمین لرزه های حوزه نزدیک پاسخ بهتری نسبت به سایر جداسازها از خود نشان می دهند و برای ساختمان هایی که در مجاورت با گسل های فعال قرار دارند بسیار مناسب ترند.

کلیدواژه ها:

جداساز لرزه ای پایه ای ، زمان تناوب ، میرایی ، زلزله نزدیک گسل