چارچوبی بر مدیریت ریسک حمل و نقل درونشهری پایدار با استفاده از کارت امتیازی متوازن نمونه موردی : زنجان

وقوع بحران ها از دیرباز جوامع انسانی را با توجه به ارتباطات پیچیده موجود در شهرها، به صورت گسترده ای تحتتاثیر قرار داده اند و در گذر زمان انسانها چگونگی روبه رو شدن با مخاطرات را آموخته اند و تا حدودی بکار بستهاند؛ اما آنچه امروزه در نظام شهری اهمیت بسیار دارد، توانایی این نظام در انعطاف پذیری درونی در مقابله بابحران های طبیعی و اجتماعی و زیست محیطی است. چرا که با روند کنونی و سرعت هرچه بیشتر تغییرات زیستمحیطی و اجتماعی آمادگی صرفا برای مخاطرات طبیعی توانایی پاسخگویی به مشکلات پیشرو را نخواهدداشت.این پژوهش با روش توصیفی – تحلیلی با هدف ارایه الگوی علمی و مناسب در جهت مدیریت ریسک مطابقبا اصول حمل و نقل شهری پایداری با تاکید بر چهار منظر مالی، رشد و یادگیری، شهروندمداری و فرآیندهایداخلی درصدد ارایه برنامه ای راهبردی با تاکید بر پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در بخش حمل ونقل درون شهری است. نتایج حاصله در قالب سه استراتژی بازنگری سیاست های پارکینگ و ترافیک ساکن، حمل ونقل غیرموتوری و نهایتا تمرکززدایی از هسته مرکزی شهر و سه استراتژی تدافعی، ایجاد معاونت جذب سرمایه-گذاری در شهرداری زنجان به منظور افزایش سرمایهگذاری در بخش حمل و نقل، ارتقاء تشکیلات و نیرویسازمانی و آموزش های لازم به عناصر سازمان حمل و نقل شهرداری زنجان می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت ریسک ، حمل و نقل شهری پایدار ، کارت امتیازی متوازن ، مدل سوات