سنتز و بررسی هیدروژل پلی اکریل آمید/ پلی وینیل الکل حاوی نانوکلی برای کنترل تولید آب اضافی در مخزن نفت

در این پژوهش هیدروژل پلی اکریل آمید/ پلی وینیل الکل / سدیم مونت موریلونیت سنتز شد و سپس تاثیر میزان سدیم مونت موریلونیت بررفتار نمونه ها جهت کنترل تولید آب اضافی در مخازن نفت ارزیابی شد. آنالیز پراش اشعه ایکس نشان داد که لایه های سدیم مونت موریلونیت در ماتریس پلیمری به طور نامنظم پراکنده شده اند و ریزساختار نوع پراکنشی لایه ای را نشان می دهند. نمونه حاوی 2000ppm سدیم مونت موریلونیت پایداری حرارتی بالاتر از نمونه بدون نانوکلی از خود نشان داد. با افزایش غلظت سدیم مونت موریلونیت تورم هیدروژل ها کاهش یافت و همچنین تورم نمونه ها در آب مخزن نفت سنتزی کاهش یافت ولی در مقابل با افزایش غلظت سدیم مونت موریلونیت فاکتور حساسیت نمکی (f) نمونه ها کاهش یافت. با افزایش غلظت سدیم مونت موریلونیت مدول الاستیک نمونه ها افزایش یافت. تست Coreflood بر روی نمونه با 1000ppm سدیم مونت موریلونیت که دارای بیشترین میزان تورم و کمترین فاکتور حساسیت نمکی بود اجرا شد. افزایش اختلاف فشار در حین تزریق ژل پلیمر بیانگر مسدودکنندگی مناطق با تراوایی بالا توسط ژل پلیمر بود. نرخ تولید نفت در مناطق با تراوایی کم از 0/92% به 38/8% رسید و همچنین برش آبی در حین تزریق ژل پلیمر از 100% به 85/1% رسید.

کلیدواژه ها:

هیدروژل ، پلی اکریل آمید ، پلی وینیل الکل ، پراکنشی لایه ای ، برش آبی