افزایش خلاقیت کودکان در فضاهای آموزشی

بعد از خانواده، جامعه نقش اساسی در شکل گیری تربیت و شخصیت کودک دارد حال آن که اولین جامعه ای که کودک تجربه میکند، مدرسه است.در سالهای اخیر، جمعیت قابل توجه کودکان در ایران، باعث توجه ویژه به مساله آموزش و فضاهای آموزشی کودکان شده است.متاسفانه در ایران اکثر دبستان ها و مهد کودک ها در فضاهای فاقد طراحی مناسب و یا در فضاهایی با کاربری غیر آموزشی تاسیس میگردند. همچنین یکی دیگر از مشکلات فضاهای آموزشی در ایران این است که همه مدارس یک تیپ ساخته میشوند و مدرسه سازان بیشتر جنبه کمی را در نظر میگیرند و به جنبههای کیفی فضاهای کالبدی کمتر توجه میشود که این خود عاملی است تا دانش آموزان نتوانند به خوبی حسهای خود اعم ازکنجکاوی، ابتکار، تخیل و سایر عوامل را که در رشد خلاقیت موثر است شکوفا نکنند.هدف از تحقیق حاضر، دست یابی به اصول طراحی فضاهای آموزشی کودکان دبستانی با تاکید بر بهره گیری از قابلیتهای محیطی موثر بر ذهن و رفتار کودکان، و رویکرد ارتقا خلاقیت آنان است.این پژوهش دارای ماهیتی توصیفی و تحلیلی است و گردآوری اطلاعات آن عمدتا مبتنی بر روش کتابخانه ای و استادی است . بدین منظور با بهره گیری از کتب، مقالات و سایر اسناد موجود داخلی و خارجی مرتبط با موضوع، اطلاعات مورد نیاز گردآوری گردیده است.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، فضاهای آموزشی ، کودکان ، معماری