اثر بخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر رضایت از زندگی در بیماران قلبی و عروقی

هدف تحقیق حاضر تعیین اثر بخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به بیماری های قلبیعروقی بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود جامعه آماری شامل کلیهبیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امیرکبیر شهر اراک بود و نمونه شامل 30 نفرکه به صورت غربالگری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش گمارش شدند. ابزار پژوهش رضایت از زندگیبود که شرکت کنندگان طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به آن پاسخ دادند و گروه آزمایش نیز طی 9 جلسه درجلسات درمان شناختی رفتاری شرکت کردند. تحلبل نتایج در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. تحلیل نتایجمانکوا نشان داد که درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی بر رضایت از زندگی اثر بخش است.

کلیدواژه ها:

بیماریهای قلبی عروقی ، درمان شناختی رفتاری ، رضایت از زندگی