منظر در مسکن کلان (جداره های سبز ساختمانی : الگوی منظرین مسکن)

مسکن به عنوان نیاز اولیه جوامع بشری نقش ویژه ای در جوامع شهری امروزه بازی می کند. از این رو عنوان مامن اصلی ساکنان باید درتعالی آنان گام برداشته و در جهت رضایتمندی ساکنان اصول شناختی را مدنظر قرار دهد.از این رو منظر به عنوان مجموعه ای مولفه ساز دررضایتمندی اصلی ترین کارکرد را برعهده دارد .ارتقاء عملکردی ،فکری و عملی جامعه ای که درون مجموعه ای مسکونی شکل گرفته است بی واسطه با مفاهیم منظرین مانند دید، منظر- جداره سازی سبزو استفاه از عناصر سبز تعریف می گردد. ایجاد منظر مسکونی مجتمع های مسکونی با شرایطی که تاکید بر عوامل فوق داشته ، منجر به بهینه نمودن عملکرد مسکن نموده و درنهایت منجر به ارتقاء سطح کیفی زیست ساکنان – این خرد جامعه شده و به مدلی بدل می گردد با قابلیت تعمیم به ساختارهای کلان مقیاس مسکن. در این بین این مهم از چند زاویه قابل ارزیابی و سپس دستیابی است به این ترتیب که اولا نهادینه شدن آیتم ها و اصول طراحی منظر به زیبایی ؛ خوانایی و کارآمدی زیست گاه های شهری مولفه ای می افزاید، ثانیا رضایتمندی ساکنان را براساس مدل نیازهای آنان را در بطن خود می پروراند .این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی براساس مطالعات کتابخانه ای به بررسی و دسته بندی عوامل موثر در شکل گیری این رویکرد منظرین در مجموعه های مسکونی پرداخته و نهایتا به دسته بندی عوامل موثر قابل تعمیم در طراحی منظر مسکونی می پردازد.

کلیدواژه ها:

منظر مسکونی ، معماری منظر ، جداره های سبز ، مجموعه های مسکونی