مکان یابی بهینه کاربری های گردشگری و توریسم نمونه موردی شهر رامسر

این مقاله توزیع فضایی-مکانی مراکز اقامتگاهی و پذیرایی گردشگری شهری را با تاکید بر شهرهای تاریخی و چگونگی بهینه گزینی آن را بر اساس مدل های آشورث، تنبریگ و گتز مورد بررسی و آزمون قرار داده است. یافته های این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی با بهره گیری از مطالعات اسنادی و میدانی، تهیه و تحلیل گردیده است. شهر رامسر به دلیل دارا بودن پتانسیل و قابلیتهای چشمگیر از نظر جاذبه های گردشگری توانایی بسیاری برای رونق دادن به صنعت توریسم دارد. مکا نیابی یک سایت مناسب برای ارایه خدمات مورد نیاز گردشگران در قالب مجموعه گردشگری ، انتخاب بهترین مکان ایجاد مجموعه گردشگری نیازمند شناسایی و تجزیه و تحلیل معیارها و شاخص های متعددی است؛ از این رو در این پژوهش ابتدا معیارها و زیرمعیارهای تاثیرگذار در مکا نیابی یک سایت مناسب برای ارایه خدمات به گردشگران شناسایی شد و سپس تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق بیانگر وجه غالب جاذبه گردشگری طبیعی در این منطقه است. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد بهترین الگوی برنامه ریزی جهت گسترش گردشگری در این شهرستان، گردشگری طبیعی می باشد. تناسب طول وعرض این مکان برای احداث مجموعه گردشگری حاکی از بهینگی آن است. بازدید میدانی و بررسی محدودیت های احتمالی از نظر وضعیت تملک و عدم مغایرت با سایر طرح های مصوب مجموعه گردشگری موید صحت این مکان یابی است.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، کاربری گردشگری ، توریسم ، مراکز اقامتی ، رامسر