ضرورت و اهداف ایجاد فراغتگاه های روزانه سالمندان

باتوجه به پیشرفت های پزشکی و کاهش مرگ و میر در جوامع، بالا رفتن جمعیت سالمند حقیقتی غیرقابل اجتناب است. فضای معماری و شهرسازی یکی از مهمترین عناصر در ارتباط با زندگی سالمند می باشد. حضور سالمند در خانه و جامعه مستلزم جوابگویی به نیازهای اولیه وی می باشد. در نظر گرفتن محدودیت های جسمی و شرایط روحی آنان نیز از الزامات یافتن پاسخی مناسب برای نیازهای آنان است. برای حداکثر بهره مندی سالمند از خدمات و جامعه، باید زندگی سالمندان و روحیات آنان به دقت تجزیه و تحلیل گردد. شرایط جسمی و روحی سالمند، نیازها و ویژگی های این دوران ازجمله فاکتورهایی می باشد که رسیدن به این منظور را میسر می سازد. توجه به نیازهای انسان در هر دوره، سلامت فرد، در نتیجه اجتماع را موجب می شود. به نظر می رسد یکی از اقشار محتاج حمایت در جامعه سالمندان می باشند. در معماری نه تنها باید اصول و استاداردهای خاص برای این قشر تبیین، تثبیت و رعایت شود، بلکه می بایست الگویی فضایی مختص به این افراد را تعریف نمود. لذا نیاز به الگویی که فضای جدیدی منطبق بر شرایط روحی و جسمی سالمند را تعریف کند و بتواند جایگزین شیوه های قبلی در جهت ارتقاء روحیه سالمند شود، ضروری می باشد. یکی از این راه کارها اقامتگاه های روزانه است که این فضا به عنوان فراغتگاه روزانه سالمندان استفاده شود و نه تنها شامل پاسخگویی به نیازهای این افراد باشد، بلکه در ایجاد حس مفید بودن، افزایش امید به زندگی و ارتقاء روحیه و کیفیت زندگی سالمند اثرگذار باشد و نیازهایی همچون فضاهای مناسب برای ورزش و تفریح سالمند، هم صحبتی با هم سن و سالان، حفظ عزت نفس و ایجاد شرایطی برای خود استقلالی در حین گذراندن اوقات فراغت، آموزش هنرها و تکنیک های مورد نیاز در زندگی سالمندی و مشاوره را دارا باشد.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، کیفیت زندگی ، امید به زندگی ، فراغتگاه روزانه