بررسی اثر روش های مختلف فروشویی زیستی در بازیابی فلزها از باتری های قابل شارژ رایانه های کیفی

در سالهای اخیرمصرف باتری های یون لیتیمی رشد چشمگیری داشته است. این باتری ها به طور گستره در رایانه های کیفی به کار برده می شوند. در این پژوهش از باکتری اسید دوست اسیدوتیوباسیلوس فرواکسیدانس برای سمیت زدایی و بازیافت فلزات کبالت، لیتیم، نیکل از باتری های مستعمل رایانه های کیفی با روش های مختلف (تک مرحله ای و محیط کشت مستعمل) استفاده شده است. در روش تک مرحله ای بازیابی فلزات کبالت، نیکل و لیتیم در زمان 11 روز و در چگالی جرمی 10 گرم بر لیتر به ترتیب 68 ،% 76 % و 80 % گزارش شده است و درصورت افزایش چگالی جرمی به 20 گرم بر لیتر بازیابی فلزها برای کبالت به 52 %،نیکل به 58 % و لیتیم به 71 % کاهش یافته است. این در حالی است که در روش محیط کشت مستعمل بازیابی فلزها به مراتب بیشتر شده به طوری که بازیابی فلز کبالت، لیتیم و نیکل در چگالی توده 20 گرم بر لیتر به ترتیب 69 ،% 74 %و 75 %، گزارش شده است. همچنین در این روش می توان فرایند را در چگالی توده بالا نیز ادامه داد. به طوریکه در چگالی توده 40 گرم بر لیتر بازیابی برای کبالت 44 % ،لیتیم 56 % و نیکل 61 % بوده است. بررسی تغییرات pH در هردو روش با زمان نشان می دهد در چگالی توده 20 گرم بر لیتر کاهش اسیدیته برای روش محیط کشت مستعمل در مقایسه با روش تک مرحله ای بیشتر بوده است.

کلیدواژه ها:

بازیابی فلز ، رایانه های کیفی ، فروشویی زیستی ، اسیدو تیوباسیلوس فرواکسیدانس ، محیط کشت مستعمل