بررسی رابطه بین تاثیر محافظه کاری حسابداری بر کارایی سرمایه گذاری و مالکیت نهادی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

سهامداران نهادی و کارآیی سرمایه گذاری از عوامل تاثیرگذار بر اعمال محافظه کاری می باشد. سهامداران نهادی با توجه به مالکیت بخش درخور توجهی از سهام شرکت ها از نفوذ قابل ملاحظه ای در این شرکت ها برخوردار بوده، می توانند رویه های آنها ( شامل رویه های حسابداری و گزارشگری مالی) را تحت تاثیر قرار دهند. که در بورس اوراق بهادار نیاز به مطالعه بیشتر نسبت به اعمال نفوذ سرمایه گذاران بر رویه های حسابداری نظیر محافظه کاری می باشد. در مورد کارآیی سرمایه گذاری نیز یک واحد اقتصادی برای سرمایه گذاری در طرح های مختلف، باید حد با میزان سرمایه گذاری را با توجه به محدودیت منابع، مورد توجه قرار دهد. سرمایه گذاران به دنبال کارایی بیشتر می باشند و هر شرکتی که دارای کارایی بیشتری باشد بالطبع دارای سود بیشتری نیز می باشد که خواسته سرمایه گذاران و سهامداران شرکت می باشد. از این رو لحاظ کردن محافظه کاری می تواند بر کارایی سرمایه گذاری تاثیر بگذارد که در بورس اوراق بهادار تهران لزوم اعمال تحقیقی در این مورد جهت بروز اطلاعات روشن در این مورد احساس می شد. در این پژوهش اطلاعات مربوط به 113 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 10 ساله 1380 لغایت 1390 گردآوری و به منظور هزمون فرضیه های پژوهش از روش تحلیل رگرسیون استفاده شده است. این پژوهش به بررسی رابطه بین تاثیر محافظه کاری حسابداری بر کارایی سرمایه گذاری و مالکیت نهادی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. موضوع فوق در قالب دو فرضیه به شرح زیر مورد آزمون و نتیجه گیری واقع شد. فرضیه 1) بین محافظه کاری حسابداری و کارایی سرمایه گذاری رابطه معناداری وجود دارد. فرضیه 2) بین محافظه کاری حسابداری و مالکیت نهادیرابطه معنی داری وجود دارد. نتایج حاکی از این است که بین محافظه کاری حسابداری و کارایی سرمایه گذاری دارای رابطه مستقیم معنی داری وجود دارد. با توجه به نقش اطلاعات محافظه کاری، به نظر می رسد هر چه محافظه کاری بیشتر باشد موجب بهبود نظارتبر تصمیم های سرمایه گذاری مدیریت از طریق کاهش سرمایه گذاری در جایی که میزان تمایل به سرمایه بیش از حد دارند و موجب تسهیل دسترسی به تامین مالی خارجی ارزان قیمت از طریق افزایش سرمایه گذاری در جایی که مدیران مایلند سرمایه گذاری کم تر از حد داشته باشند می شود. نتایج حاصل از آزمون فرضیه دوم نشان می دهد که بین محافظه کاری حسابداری و مالکیت نهادی رابطه معکوسی وجود دارد. بر طبق مبانی نظری و همچنین مطالعات قبلی سرمایه گذاران نهادی مانعی برای رفتار فرصت طلبانه و خوش بینی مدیران در ارایه سود حسابداری می باشند. بدین معنا که وجود سهامداران نهادی بیشتر، تمایل شرکت ها به استفاده از رویه های محافظه کارانه بیشتر می گردد.

کلیدواژه ها:

محافظه کاری ، کارایی سرمایه گذاری ، مالکیت نهادی