هوش معنویی در دانش آموزان شهر تهران

هدف از این پژوهش بررسی رابطه هوش اخلاقی و هوش معنوی با خودتنظیمی عاطفی در بین دانش آموزان است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوره دوم شهر تهران که در مدارس غیر انتفاعی مشغول به تحصیل هستند. این تعداد دانش آموز در 10 دبیرستان مقطع متوسطه دوره دوم در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل هستند که با روش نمونه گیری خوشه ای 5 مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد و از طریق محاسبه فرمول کوکران 265 نفر حجم نمونه به دست آمد. در این پژوهش از 3 پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقی لنیک و کیل ( 2005 )، هوش معنوی کینگ ( 2008 ) و پرسشنامه راهبردهای خودتنظیمی عاطفی مارس استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون صورت گرفت و نتایج نشان داد که بین هوش اخلاقی و هوش معنوی و استفاده از راهبردهای خودتنظیمی رابطه معناداری وجود دارد. از میان هوش معنوی و هوش اخلاقی، هوش معنوی بیشترین پیش بینی کنندگی را برای راهبردهای خودتنظیمی عاطفی را دارد.

کلیدواژه ها:

هوش اخلاقی ، هوش معنوی ، خودتنظیمی عاطفی