تهیه نانو الیاف با استفاده از فرآیند برقریسی و کاربرد آن در مهندسی بافت پوست

در این تحقیق با بیان مختصری از اجزای سازنده پوست، انواع زخم ها و مراحل ترمیم پوست سعیشد که بستری برای بیان نقش و اهمیت استفاده از زخم پوش ها و داربست های مهندسی بافت پوستفراهم شود.پلیمرهای طبیعی به دلیل سازگاری با طبیعت به شدت مورد توجه هستند به ویژه در صنایعغذایی و پزشکی چرا که این پلیمرها غیر سمی بوده و به راحتی تجزیه پذیر هستند. این پلیمر ها ازمنابع مختلفی بدست می آیند، بازهی وسیعی از بایوپلیمرها، پلی ساکارید ها و پروتیین ها هستند. برقریسی پلی ساکارید ها کاربردهای بسیاری از جمله زخم پوش ها و جداسازی غشایی پروتیین ها و ...دارند. به عنوان مثال، کیتوسان یک پلیمر زیستی غیر سمی، ضد باکتری، زیست تخریب پذیر وزیست سازگار می باشد. به دلیل این خواص، کیتوسان در مصارف زیست پزشکی مانند مهندسی بافتکاربرد زیادی دارد. اما، خواص مکانیکی کیتوسان ضعیف می باشد و می توان با ترکیب آن با پلیمری باخواص مکانیکی بالا به هر دو ویژگی مهم دست یافت.زمانی که هدف، تهیه داربست پلیمری مناسب برای مهندسی بافت پوست و ترمیم زخم هایپوستی باشد، فرآیند برقریسی میتواند گزینه بسیار مناسبی برای دستیابی به این هدف باشد. بااستفاده از فرآیند برقریسی میتوان داربست های پلیمری با ساختار متشکل از نانوالیاف تهیه نمود.اخیرا، از فرآیند برقریسی برای تولید غشاهای نانوالیاف که میتواند مشابه ماتریس فراسلولی (ECM)را فراهم کند استفادههای زیادی میشود. حال، مزیت ساختار نانوالیاف در مهندسی بافت پوست، مزیتو توانایی روش برقریسی در تولید نانوالیاف و میزان موثر بودن غشاهای پلیمری تهیه شده با این روشدر بهبود فرآیند ترمیم زخم علت انتخاب فرآیند برقریسی را میتواند بیان کند. سپس به تشریحفرآیند برقریسی پرداخته و عوامل تاثیرگذار در این فرآیند را شرح میدهیم..

کلیدواژه ها:

برق ریسی ، مهندسی بافت پوست ، نانو الیاف