تحلیلی بر رویکرد گسترش افقی شهر زنجان در دهه های 70 و 80

امروزه رشد فزاینده ابعاد شهرنشینی وشکل گیری مقیاس های جدیدی از رشد شهری در چند دهه اخیر موجب شده است کهشهر وشهرسازی معاصر با چالش های نوینی مواجه گرددو این رشد به نوعی متاثر از رشد جمعیت و کمبود زمین و مسکنبرای جمعیت اضافه شده است و همچنین خدماتی که برای این جمعیت نیاز است . اما در برخی مواقع رشد جمعیت با پیشبینی های مشاوران و مسیولین مطابقت ندارد و گاهی به جمعیت پیش بینی شده در برنامه و طرح نرسیده و کمتر می شود.حال این مشکل طرح های توسعه و رشد شهری را نیز با مشکلت مختلفی رو به رو می کند. این نمونه مشکل و مسیله درشهر زنجان حادث گردیده بطوریکه طرح جامع این شهر که در دهه 60 تهیه شده , جمعیت سال 1375 را 428000 نفردرنظر گرفت ولی این برآورد تامین نگردید و جمعیت این شهر در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1375؛ 286000نفر اعلام شد و به عبارت دیگر جمعیت سال 1375 بالغ بر 125000 نفر کمتر از جمعیت پیش بینی شده طرح جامع مصوباست و به تبع آن محدوده ای که طرح جامع برای شهر درنظر گرفته بود نیز نبایستی تاکنون محقق گردیده باشد ولی در عملاینگونه نیست , زیرا گسترش شهر به نحوی بوده است که اکنون به هویت شهر لطمه وارد کرده و آن را ناخوانا نمایان کرده است.حال در این تحقیق برآنیم که به این سوال جواب دهیم که چه عواملی باعث این نوع گسترش بی برنامه شده است و چگونهمی توان این رشد ناهمگون و نامتناسب را کنترل کرد و چه روش نوینی را نیز برای گسترش آتی شهر می توان در نظر گرفت

کلیدواژه ها:

گسترش شهری ، جمعیت شهری