سبک های دلبستگی مبنایی برای پیش بینی ترس از صمیمیت در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی ترس از صمیمیت، براساس سبک های دلبستگی در دانشجویان دختر و پسر صورت پذیرفت. مشارکت کنندگان در این پژوهش 329 (182 دختر و 147 پسر) دانشجوی دانشگاه شیراز بودند که براساس روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش، هر یک از شرکت کنندگان، به پرسشنامه های ترس از صمیمیت ( اسکاتنر و ثلن، 1991 ) و سبک های دلبستگی ( کولینز و رید، 1990 ) پاسخ دادند. پایایی ابزارهای پژوهش به وسیله ی ضریب آلفای کرونباخ و روایی آنها به کمک همسانی درونی و تحلیل عاملی تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول ابزارهای پژوهش بود. نتایج نشان داد که زیرمقیاس های نزدیک بودن ( دلبستگی ایمن ) و وابستگی ( عکس دلبستگی اجتنابی ) به طور منفی و معنادار ترس از صمیمیت را پیش بینی می کند. نتایج بررسی تفاوت های جنسیتی نشان داد که در دختران زیر مقیاس نزدیک بودن و زیرمقیاس وابستگی ترس از صمیمیت را به صورت منفی و معنادار پیش بینی می کند. اما زیر مقیاس اضطرابی نتوانست به صورت معناداری ترس از صمیمیت را پیش بینی نماید. در پسران تنها زیر مقیاس نزدیک بودن ترس از صمیمیت را به صورت منفی و معنادار پیش بینی نمود. اما زیر مقیاس های وابستگی و اضطرابی نتوانسته اند به صورت معناداری ترس از صمیمیت را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

ترس از صمیمیت ، سبک های دلبستگی ، جنسیت