بررسی مطالبه خسارت عدم النفع در نظام حقوقی ایران

عدم النفع ممکن الحصول که قطعی و مسلم باشد یکی از اقسام خسارت مادی بوده که قانونگذار ایران در ادوار مختلف قانونگذاری در قوانین مختلف بدان اشاره نموده که آخرین نمونه آنرا می توان در ماده 14 قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 مشاهده نمود. اگرچه قانونگذار در ماده مذکور شرایطی را برای مطالبه این نوع خسارت در نظر گرفته که موارد مطالبه چنین خسارتی را محدود نموده لیکن آنرا نوعی خسارت قابل مطالبه دانسته است. به علاوه رویه قضایی نیز هر کجا عدم النفع را قطعی دانسته، حکم به جبران آن داده است. پس چنین خسارتی در نظام حقوقی ایران هم دارای مبانی قانونی و هم قضایی می باشد. برای مطالبه خسارت عدم النفع، وجود شرایطی ضروری است. برخی از این شرایط، همان شرایط عمومی مطالبه خسارت است. علاوه بر شرایط عمومی، قانونگذار یکسری شرایط اختصاصی نیز بر حسب نوع خسارت عدم النفع ( ناشی از عدم اجرای تعهد یا تاخیر در اجرای آن، ناشی از جرم یا شبه جرم و ناشی از ضمانات قهری ) در قوانین بیان نموده که با حصول آنها،عدم النفع قابل مطالبه خواهد بود.

کلیدواژه ها:

عدم النفع ، ممکن الحصول ، جرم ، شبه جرم ، ضمانات قهری