بررسی ارتباط یادگیری سازمانی با نوآوری سازمانی با نقش میانجی توانمندسازهای مدیریت دانش ( مورد مطالعه: مدارس ابتدایی و راهنمایی شهر ایلام )

هدف این پژوهش بررسی ارتباط یادگیری سازمانی با نوآوری سازمانی با نقش میانجی توانمند سازهای مدیریت دانش است. برای نیل به این هدف، پس از مطالعه و بررسی یافته های پژوهش های پیشین در قالب مبانی تیوریک تحقیق، چارچوب مورد نظر ارایه شده است. روش پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر گردآوری داده ها در زمره تحقیقات همبستگی از نوع پیمایشی است. به منظور بررسی میدانی در تحقیق حاضر، از جامعه آماری شامل مدارس ابتدایی و راهنمایی شهر ایلام که تعداد معلمان آنها 1270 نفر هستند استفاده شده است. برای نمونه نیز با توجه به فرمول کوکران تعداد 295 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات علاوه بر مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه است که روایی آن توسط خبرگان و پایایی آن از طریق روش آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفته است. برای تحلیل ابعاد چارچوب مفهومی جهت سنجش رابطه از ضریب همبستگی پیرسون، جهت سنجش تاثیر متغیرها از تحلیل رگرسیون استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد که بین یادگیری سازمانی با نوآوری سازمانی رابطه معناداری وجود دارد. بین یادگیری سازمانی با توانمندسازهای مدیریت دانش رابطه معناداری وجود دارد. بین توانمندسازهای مدیریت دانش با نوآوری سازمانی رابطه معناداری وجود دارد. بین ابعاد یادگیری سازمانی ( کسب دانش، توزیع اطلاعات، تفسیر اطلاعات، حافظه سازمانی ) با نوآوری سازمانی رابطه معناداری وجود دارد. بین ابعاد یادگیری سازمانی ( کسب دانش، توزیع اطلاعات، تفسیر اطلاعات، حافظه سازمانی ) با توانمندسازهای مدیریت دانش رابطه معناداری وجود دارد. نتایج حاکی از این است که یادگیری سازمانی با نوآوری سازمانی با نقش میانجی توانمندسازهای مدیریت دانش رابطه معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری سازمانی ، نوآوری سازمانی ، توانمندسازهای مدیریت دانش