مطالعه اولویت های سرمایه گذاری در بخش های صنعتی در راستای توسعه صادرات با رویکرد MCDM (مطالعه موردی استان مازندران)

اهمیت سرمایه گذاری برای رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی به اندازه ای است که آن را یکی از اهرم های قوی برای رسیدن به توسعه معرفی نموده است. اتخاذ سیاست های توسعه مناسب در مناطق مختلف می تواند ضامن توسعه تجارت و گسترش بازارهای تجاری برای تولیدات استان ها باشد تا بر مبنای آن توسعه اقتصادی کشور هموار گردد. (ابزری، صمدی، تیموری، 1387). تحقیق حاضر به بررسی و مطالعه اولویت های سرمایه گذاری در استان مازندران با توجه به امکانات و پتانسیل های این منطقه می پردازد و تلاش میکند تا با تخصیص مناسب منابع مالی به سرمایه گذاری در بخش های تولیدی و خدماتی استان، گامی مهم بردارد. این تحقیق ، شاخص های موثر بر انتخاب سرمایه گذاران بخش خصوصی جهت سرمایه گذاری در استان را با هدف توسعه صنعتی، شناسایی نموده و سپس با استفاده از رویکرد تصمیم گیری های چند معیاره (MCDM ) به تعیین اولویت های سرمایه گذاری در بخش های مختلف اقتصادی می پردازد تا سرمایه گذاری های مولد بخش خصوصی و دولتی شناسایی و اولویت بندی شوند و در نهایت بتوان راهکارهای متناسب با آنها را شناسایی و اجرا نمود. مراحل انجام تحقیق به طور مختصر شامل ارایه 20 شاخص مهم اثرگذار بر تصمیم گیری سرمایه گذاران، تنظیم و تکمیل پرسش نامه برای 3 گروه خبرگی و در نهایت تلفیق نتایج اولویت بندی و انتخاب شاخص ها توسط 3 گروه خبرگی می باشد که بر اساس اولویت بندی نهایی، 6 شاخص سودآوری، نرخ بازده اقتصادی، دسترسی به مواد اولیه و سیستم های حمل و نقل، دوره بازگشت سرمایه، رقابت و نسبت ارزش فعلی خالص به حجم سرمایه گذاری انتخاب شدند. در پایان تحقیق، اولویت بندی جذابیت صنایع بر اساس روش TOPSIS نشان داد که سرمایه گذاری در بخش های 1. توریستی و تفریحی 2. حمل و نقل 3. صنایع چوب و فرآورده های چوبی 4. کشاورزی ( زراعت و باغداری) 5. صنایع معدنی 6. دامپروری صنعتی به ترتیب دارای بیشترین جذابیت می باشند. در فصل پایانی این پژوهش, محقق به ارایه پیشنهاداتی جهت انجام بهینه سنجش جذابیت صنایع در استان در تحقیقات و پژوهش های آتی می پردازد.

کلیدواژه ها:

اولویت های سرمایه گذاری ، توسعه اقتصادی ، استان مازندران ، تصمیم گیری چند معیاره ، روش TOPSIS