خشکسالی رفتاری طبیعی در همگامی با طبیعت (مطالعه موردی - استان گلستان)

تغییرات اقلیمی و بی‌سابقه 50 سال اخیر در زمستان 86 سراسر کشور (خشکسالی به همراه سرمازدگی) بدلیل تاثیر دامنه‌دار و قابل توجهی که در محیط‌های طبیعی و بویژه گیاهان داشت بسیاری از باورها، تجربیات، فعالیتها و مطالعات منابع محیطی دوران اخیر را به چالش کشانده، دگراندیشی و تجدیدنظر در بسیاری از روابط موجود با تکیه بر همگامی با رفتارهای طبیعی را پیشنهاد می‌نماید. مطالعات مربوط به بروز خشکسالی در استان گلستان و در سال 86 نشان می‌دهد که میزان خسارت وارده بر بخش‌های مختلف مدیریت سرزمین به شرح زراعت 1541950 میلیون ریال، باغات 15305 میلیون ریال، دام 205000 میلیون ریال، شیلات و آبزیان 80960 میلیون ریال، جنگل و مرتع 92/76552 میلیون ریال بوده است که در مقام مقایسه بیشترین خسارت متوجه بخش زراعت و کمترین ضرر و زیان با توجه به سطح قابل توجه جنگل و مرتع، اکوسیستم‌های طبیعی (آب، خاک، هوا، گیاه و جانور) در تعامل متقابل و درازمدت چندین هزارساله خود را یکدیگر دارای مناسباتی شده‌اند که در کل سیستمی ماندگار، خود ترمیم، پویا و قابل پیش‌بینی را بوجود آورده که در واقع بر اساس قانون‌مندی‌های طبیعی راه‌های مقابله و آلترناتیوهای متفاوتی در برخورد با چنین رویکردهای ناهنجاری نظیر خشکسالی را در خود مستتر دارد بنابراین در امر مدیریت سرزمین لحاظ کارکردهای مبتنی بر رفتارها و قوانین محیطی که اصولاً روش‌های کم‌هزینه، مطمئن، کارآمد، خود ترمیم و بدون آلودگی زیست‌محیطی هستند مدنظر قرار می‌گیرد. اما مسئله قابل توجه و نگران‌کننده تکرار پدیده‌هایی نظیر خشکسالی، سرمازدگی، آتش‌سوزی و... ناشی از فعالیت‌های غیراصولی کاهش سطح جنگل‌ها و مراتع، تخریب محیط زیست، افزایش جمعیت، گسترش صنایع توسعه شهری و... می‌باشد که جهت مقابله با آن‌ها حذف فعالیت‌های مخرب و بکار بستن طرح‌های اکولوژیک و همگام با طبیعت مورد توجه قرار می‌گیرد.