بررسی حقوق مسافرین در مسافرت های هوایی در کنوانسیونهای بین المللی

حمل ونقل یکی ازارکان اصلی اقتصادتجارت رفاه اجتماعی امنیت حاکمیت و سیاست است حمل ونقل باجابجایی انسان وکالاها ازنقطه ای به نقطه ی دیگر اغاز وازجمله خصایص ذاتی و کهن و ماندگارانسانهاست تعارض قوانین درحمل ونقل بین المللی کالا و مسافر بیش ازدیگربخشهای حقوقی به چشم می خورد نیاز به یکسان کردن مقررات مربوط به حمل ونقل بین المللی ازهمان ابتدایی استفاده ازوسایل نقلیه احساس میشد سه دسته کنوانسیونهای بین المللی برای حمل ونقل مسافران وجوددارد: کنوانسیونهای مرتبط با حمل ونقل دریایی کنوانسیونهای مرتبط با حمل ونقل جاده ای کنوانسیونهای مرتبط با حمل ونقل هوایی هریک ازاین کنوانسیونها مسیولیت هایی برای متصدیان درنظر گرفته اند عامل حمل ونقل ترکیبی درصورتی مسیول زیان ناشی ازتلف خسارت واردبه کالا و همچنین تاخیر درتحویل آن است که واقعه موجب تلف خسارت یا تاخیر طی مدتی که کالا تحت حفاظت او بوده رخ داده باشد مگراینکه عامل حمل ونقل ترکیبی ثابت نماید که خود اومامورین یا نمایندگانش یا هرشخص دیگرمذکور کلیه اقداماتی که بطور معقول جهت احتراز ازواقعه و پیامدهای آن لازم بوده به عمل آورده اند ازسال 1929تا1999 اسنادمتعددی به تصویب رسیده اند که عبارتنداز: کنوانسیون 1929 ورشو پروتکل 1955لاهه کنوانسیون 1961گوادالاخارا پروتکل 1971گواتمالا پروتکلهای چهارگانه مونترال 1975 و کنوانسیون 1999 مونترال درکنوانسیونهای سولاس کوتیف وغیره حقوق مسافر تضمین شده است کنوانسیون جامع ورشو وبهترین تضمین حقوق مسافر را پیش بینی نموده است درحقوق داخلی ایران حقوق مسافر درحقوق هواپیمایی ایران سازمان هواپیمایی کشوری و درحقوق بین المللی ایران به کنوانسیون ورشو وملحق شده و تابع شرایط آن می باشد

کلیدواژه ها:

کنوانسیون بین المللی ، متصدی ، مسیولیت ، حمل ونقل ، مسافر