طراحی پایدار فضاهای مسکونی یک شهر پر جمعیت با رویکرد اقلیم شناسی (نمونه موردی: استان هرمزگان)

انسان ها برای سکونت گزیدن احتیاج به مکان هایی آرامش بخش برای اسکان دارند که بتواند نیازهای آنها را برآورده .کنددر گذشته زندگی در ساختمان های با ارتفاع کم جریان داشته ولی امروزه با رشد جمعیت ساختمان ها از یک یا دو طبقه به چندین طبقه تبدیل شدند و نشینی آپارتمان رونق پیدا کر اماد. اغلب ساختمان ها این نتوا برآورده کردن نیازهای انسان هارا ندارند و در چارچوب معماری پایدار و فاکتورهای آن فرهنگی، ازجمله اقلیمی، صرفه جویی انرژی، زیست محیطی و عوامل متعدد دیگری باشند نمی . به دلیل کاهش انرژی های فسیلی و همچنین از رفتن بین محیط زیست هدف این مقالهبررسی معماری پایدار در فضاهای مسکونی شهرهای پر جمعیت صرفهبرای جویی در انرژی و جلوگیری از تخریب محیط زیست سواحل میباشد ایران جنوبی که به وسیله رشته کوههای زاگرس از فلات مرکزی جدا شده اند، اقلیم گرم ومرطوب ایران را تشکیل دهند، از ویژگی می این اقلیم تابستانهای بسیار گرم مرطوبو و زمستانهای معتدل است. شهرهای بندر جاسک، عباس، آبادان و اهواز از جمله شهرهای بزرگ این اقلیم هستند. با توجه به شکل گیری و ترکیب معماری بومی این مناطق این واقعیت بر ما آشکار گردد می که خصوصیت اقلیمی منطقه به طور قابل ملاحظه ای در گیری شکل شهرها وترکیب معماری این مناطق تاثیر داشته است. مقاله حاضر از روش توصیفی – تحلیلی بهره گرفته است و بررسی و تجزیه تحلیل آن با جمع آوری اطلاعات از طریق کتابخانه ای است و در پی پاسخگویی به سوالات این است که آیا فضاهای مسکونی نیازامروز، های انسان را در زمینه مسکن پایدار برآورده می کند ساختمان های مسکونی چه مقدار با توجه به اقلیم منطقه خود ساخته شدهاند نتایج تحلیل بیان می دارد که بافت جدید منطقه مطابق با معماری پایدار نیست و با ارایه راهکارهایی سعی در بهبود این مسیله شده است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، فضاهای مسکونی ، اقلیم شناسی ، زیست محیطی ، هرمزگان