بررسی نقش عوامل اقلیمی در معماری بومی و توسعه پایدار، در مناطق گرم و مرطوب

امروزه اقلیم و معماری یکی از موضوعات بسیار مهم در مطالعات مربوط به نقش عوامل آب و هوایی بر مسکن و فضای انسان است.شناخت نوع اقلیم و عناصر آن، می تواند به عنوان هدف نهایی طراحان و معماران شهری، برای طراحی محیطی برای زندگی که دارای بیش ترینهماهنگی با محیط محلی باشد بسیار مهم باشد. آثار برجای مانده از معماری بومی کشور گواه بر این است که این بناها با توجه به اقلیم، احترام بهمحیط زیست و با رعایت اصول پایداری به گونه ای شکل یافته اند که بتوانند با تکیه بر انرژی های طبیعی و در نظر گرفتن برخی راهکارهایاقلیمی آسایش ساکنان را به بهترین شیوه فراهم نمایند. معماری بومی علاوه بر هماهنگی با اقلیم، با فرهنگ منطقه نیز سازگار می باشد و معماریپایدار که یک معماری پویا می باشد نیز باید با ویژگی های اقلیمی، فرهنگی و اقتصادی هر منطقه سازگار باشد از اینرو معماری پایدار رویکردهایمعماری بومی را برای رسیدن به توسعه پایدار مد نظر می گیرد. هدف از این مقاله شناسایی و بررسی نقش عوامل اقلیمی در معماری بومی وتوسعه پایدار در یکی از تقسیمات شرایط آب و هوایی ایران (مناطق گرم و مرطوب) می باشد. فرآیند حاکم بر این تحقیق بصورت توصیفی-تحلیلی است که روش جمع آوری داده های آن بصورت کتابخانه ای می باشد. در ابتدا به ارایه مبانی نظری در باب موضوع و ارتباط آنها با یکدیگر،و در انتها نتیجه گیری از موضوع پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، توسعه پایدار ، معماری بومی ، مناطق گرم و مرطوب