نگرشی بر حق معنوی معمار و تعیین جایگاه آن در قلمرو علم حقوق

دو مالکیت صنعتی و مالکیت ادبی و هنری شاخه های اصلی حقوق مالکیت فکری می باشند حقوق مالکیت معنوی مربوط به افرینش فکری انسان درزمینه علمی ادبی و هنری است معماری به لحاظ داشتن جنبه هنری و علمی ازجمله اثارموردحمایت درنظام مالکیت معنوی است که پدید اورنده برپدیده ای عدم حمایت ازمالکیت فکری باعث اختلال درنظم و ساختاراجتماعی خواهد شد این حقوق امتیازهایی است غیرملموس فکری معین و شخصی دارد. ید ده یم شود که کمبود پژوهش در حوزه حقوق معمار ی محسوس است . درایران سابقه ی حمایت های قانونی از این آثار به سال 1304 یعنی زمان تصویب قانون ثبت علایم تجاری باز می گردد.در ایران قانون حمایت از حقوق مولفان ،مصنفان و هنرمندان، درسال 1348 است که در این قانون به معمار، پدیدآورنده وبه آنچه از راه دانش یا هنر و نیز ابتکار معمار پدید می آید، اثر ، اطلاق می شود. به نوشتار نیا بررسی حقوق مالکیت فکری و مشروعیت نهاد مالکیت فکری در نظام حقوقی اسلام و همچنین حقوق معمار، به روش توصیفی تحلیلی پرداخته است.نتایج نشان می دهد که اثر زمانی مورد حمایت قانونی قرار می گیرد که به صورت جسم مادی در آیدو همچنین اصیل باشدو مغایرتی با نظم عمومی نداشته باشد.همچنین برسی از منظر فقه نشان می دهد که اعتبار مالکیت فکری وجود دارد،هرچند که هر یک اقتضایات گوناگونی دارند.

کلیدواژه ها:

مالکیت فکری ، اثر ، حقوق معنوی ، حقوق معمار