نقش نانو باکتریها در تصفیه بیولوژیکی پسابهای اسیدی صنعتی (مطالعه موردی: پساب صنعتی واحدهای انعقاد سازی در شرکتهای پتروشیمی)

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 575

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NFSI01_223

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

در راستای تعهد به توسعه پایدار و ضرورت های زیست محیطی و با توجه به بالاتراز حد مجاز بودن میزان غلظت یونهای سولفات در پساب خروجی واحدهای انعقاد سازی پلیمری به دلیل استفاده از عامل انعقاد ساز اسید سولفوریک، لازم است میزان یون سولفات تحت کنترل قرار گیرد. با توجه به فرایندهای مختلف حذف یونهای معدنی و اسیدی (مانند یونهای سولفات ) از پساب، مانند روشهای شیمیایی (روشهای آهک زنی و استفاده از نمکهای باریم و ... ) و روشهای غشایی و هزینه های بسیار زیاد اجرای برخی از فرایند های فوق و تبعات زیست محیطی فراوان برخی از روشهای اشاره شده ( مانند روشهای آهک زنی )، تصفیه نانوبیولوژیکی غیر هوازی روش بهینه ای برای کاهش و حذف یونهای سولفات به نظر می رسد. در این راستا با تهیه یک setup آزمایشگاهی با حجم 500 میلی لیتر و کشت گونه های مختلف نانوباکتری SRB و افزایش مداوم یون سولفات به مجموعه و محاسبه تغییرات غلظت تجمعی یون سولفات و بررسی و آنالیز میزان غلظت یون سولفات نهایی موجود در هر یک از نمونه ها نتایج زیر به دست آمد. در این طرح در مرحله اول با شناسایی روشهای بیولوژیکی موجود برای کنترل غلظت یونهای معدنی و سولفات ، اقدام به کشت نمونه های نانوباکتریها (میکروارگانیزمهایی با ابعاد 200 نانومتر) نموده و گونه های مناسب مورد استفاده مانند SRB (Sulfate Reducing Bacteria) از محیط کشت شده استخراج گردید. در ادامه با تامین شرایط محیطی لازم برای رشد نانوباکتریها ، جمعیت میکروبی افزایش یافته و زمینه برای ورود خوراک محتوی یونهای سولفات آماده شد. در ادامه با کاهش خوراک نانوباکتریها و افزایش غلظت یونهای سولفات در محیط، تحمل پذیری نانوباکتریها تقویت گردیده و در ادامه با قطع خوراک آنها، این نانوباکتریها شروع به استفاده از یونهای سولفات به عنوان منبع غذایی می نمایند. تحلیل نتایج آزمایشات حاکی از آن است استفاده از روشهای بیولوژیکی یکی از مناسبترین گزینه ها برای کنترل پساب محتوی یون سولفات می باشد و میزان غلظت یون سولفات در نمونه ها پس از زمان ماند 40 ساعت به 12% مقدار اولیه کاهش یافته است.

نویسندگان

لعبت تقوی

دکترای آلودگی محیط زیست – عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

نفیسه پناهی اوصالو

دانشجوی دکتری آلودگی محیط زیست واحد علوم و تحقیقات واحد قشم، ایران

علی علیزاده

شرکت ملی صنایع پتروشیمی امورHSEپتروشیمی تبریز، ایران