سنتز و مشخصه یابی نانوذرات اسپینلی دو فلزی CoxMnyFe2O4 و بررسی کارایی آن در جذب کادمیوم

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 486

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NFSI01_159

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

در این مطالعه نانوذره اسپینلی CoxMnyFe2O4، به صورت Co0.2Mn0.8Fe2O4 و Co0.8Mn0.8Fe2O4 سنتز شده و مورد مشخصه یابی کامل قرار گرفتند. جهت سنتز این نانوذرات از روش هم رسوبی استفاده شده که آسان ترین و کاراترین روش شیمیایی سنتز نانوذرات مغناطیسی است. برای سنتز نانوذرات اکسید آهن (γ〖Fe〗_2 O_3) از ترکیب نمک های آهن 2 و 3 ظرفیتی و نمک های کبالت و منگنز با رعایت نسبت استوکیومتری مناسب، در یک محلول آبی استفاده شد. در این روش با احیای عنصر آهن و جایگزین کردن آن با عناصر پایه دیگر (کبالت و منگنز) نانوذرات اسپینلی چندفلزی بر پایه آهن سنتز شد. نتایج مطالعات میکروسکوپ الکترونی نشان می دهد که نانوذرات Co0.2Mn0.8Fe2O4 در ابعاد 30 تا 80 نانومتر و نانوذرات Co0.8Mn0.8Fe2O4 در ابعاد 20 تا 70 نانومتر و به صورت چندضلعی و گوشه دار تولید شدند. نتایج مطالعات شناسایی نشان می دهد که ابعاد نانوذرات در صورتی که میزان Mn در ترکیب بیشتر باشد (x=0.2)، بزرگتر بوده و بس پراکندگی بیشتری وجود خواهد داشت. نتایج مطالعات جذب نشان داد که نانوذره فرومغناطیسی Co0.2Mn0.8Fe2O4 نسبت به نوع Co0.8Mn0.8Fe2O4 ظرفیت جذب بالاتری دارد. ظرفیت جذب کادمیوم از محلول آبی توسط نانوذرات Co0.2Mn0.8Fe2O برابر با 95/243 میلی گرم بر گرم بوده و ایزوترم جذب از مدل لانگمویر پیروی می کند. علاوه بر این سینتیک جذب از مدل شبه مرتبه دوم پیروی کرده و عامل محدود کننده سرعت، واکنش شیمیایی است.

کلیدواژه ها:

نانوذرات فرومغناطیسی اسپینلی چند فلزی ، جذب کادمیوم ، نانوجاذب ، CoxMnyFe2O4

نویسندگان

میثاق قبادی

آزمایشگاه نانوبیوزمین - مرکز پژوهشهای کاربردی سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور – کرج/دانشگاه تهران، دانشکده مهندسی معدن، گروه فرآوری مواد معدنی، تهران

زهره برومند

آزمایشگاه نانوبیوزمین - مرکز پژوهشهای کاربردی سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی کشور - کرج

مهدی قراباغی

دانشگاه تهران، دانشکده مهندسی معدن، گروه فرآوری مواد معدنی، تهران

هادی عبدالهی

دانشگاه تهران، دانشکده مهندسی معدن، گروه فرآوری مواد معدنی، تهران