بررسی معیار سایکلومتیک در میزان پیچیدگی نرم افزاری ساختمان داده های مورد استفاده در طراحی ربات ها

امروزه سیستم های کامپیوتری و ربات ها بطور چشم گیری در تمام حوزه های زندگی انسان وارد شده است. صنایع زیادی برای عملکردهای اساسی و روزانه خود به ربات ها و سیستم های کامپیوتری وابسته اند. علم رباتیک از سه شاخه اصلی الکترونیک، مکانیک و نرم افزار تشکیل شده است. برای بسیاری از سیستم ها، عملیات نرم افزاری امن و قابل اعتماد یک نیاز مهم به شمار می رود. مانند کاربردهای هوافضایی، کنترل ترافیک هوایی، تجهیزات پزشکی، هسته ای، بانکداری الکترونیکی. هزینه و نتیجه خرابی این سیستم ها می تواند در گستره وسیعی از صدمات انسانی، مالی وجانی مطرح شود. از آن جایی که برنامه های نرم افزاری به عنوان قلب سیستم های کامپیوتری و روبات ها می باشند لذا عملکرد صحیح و قابل اطمینان نرم افزار بسیار حایز اهمیت می باشد و عدم عملکرد صحیح می تواند عواقب جانی و مالی جبران ناپذیری در پی داشته باشد. قابلیت اطمینان سیستم ها رابطه معکوسی با پیچیدگی نرم افزار آن دارد. پیچیدگی نرم افزار تابعی از ساختمان داده، الگوریتم و زبان برنامه نویسی می باشد. هدف ازاین مقاله، بررسی پیچیدگی نرم افزاری ساختمان داده ها و انتخاب ساختمان داده ای با پیچیدگی نرم افزاری کمتر برای افزایش قابلیت اطمینان سیستم های روباتیک در برابر خطاهای سخت، می باشد. از آن جایی که پیچیدگی نرم افزار با قابلیت اطمینان رابطه معکوسی دارد، لذا ما با کاهش پیچیدگی طراحی و پیاده سازی نرم افزار، احتمال رخداد خطاهای طراحی و پیاده سازی را کاهش داده و در نتیجه قابلیت اطمینان نرم افزار تعبیه شده درون ربات افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

تحمل پذیری خطا ، قابلیت اطمینان ، پیچیدگی ساختمان داده ، روش برنامه نویسی چند نسخه ای ، معیار هالستید ، معیار سایکلومتیک ، خطاهای سخت