بررسی جایگاه نقوش هندسی در هنراسلامی-ایرانی

نقوش هندسی در هنر اسلامی به دلیل ارتباط همه اجزایش با یکدیگر نشان دهنده وحدت در عین کثرت و کثرت در وحدت است. نقطه آغاز هنر اسلامی است؛ یعنی ساده ترین و واض حترین مبدا و آغازی برای هندسه که ماهیتش جزء اسرار است. نقطه آغاز خط و خط به وجود آورنده شکل است. پس از ورود اسلام به ایران، آثار هنرمندان ایرانی از این نقوش تاثیر بسزایی گرفت و به عنوان بخشی جدانشدنی در زیرمجموعه های هنر ایرانی- اسلامی همچون سفالگری، فلزکاری، معماری و... کاربرد فراوانی یافت. وجود نقوش هندسی در هنر اسلامی و هنر ایرانی پس از اسلام، ضرورت این تحقیق را ایجاب می کند. این تحقیق که در آغاز سعی در مروری اجمالی بر هندسه در هنر اسلامی و در هنر اسلامی ایرانی دارد، تلاش می کند تا نگاه اسلام را به مقوله هنر از منظر نقوش هندسی ارزیابی کند. در این پژوهش به اختصار دریافت می شود که نقوش هندسی در هنر اسلامی ایرانی در عین کثرت به وحدت ذات خداوندی می رسد و آشکار خواهد شد که کثرت نقوش از مبدایی واحد که ذات خداوندی است سرچشمه می گیرد. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی و با کمک منابع کتابخانه ای صورت گرفته است.اهداف پژوهش:* بررسی جایگاه نقوش هندسی در شکل دهی هنر اسلامی.* بررسی میزان تاثیر پذیری هنر ایرانی از نقوش هندسی به کار رفته در هنر اسلامی است.سوالات پژوهش:* نقوش هندسی چگونه در هنر اسلامی ایرانی راه یافت * این نقوش در این آثار چه معانی را به ذهن متبادر می سازد

کلیدواژه ها:

هندسه ، نقوش هندسی اسلامی ، هنر ایرانی- اسلامی