بررسی و مقایسه میزان سازگاری سلامت و امید به زندگی بین زنان مبتلا به سرطان پستان و بیماران قلبی زن در بیمارستان های یزد در سال 1393

سازگاری و میزان امید به زندگی دو مقوله مهم در ارتباط با ادامه زندگی مبتلایان به سرطان و بیماری قلبی است. روشپژوهش مورد نظر، توصیفی از نوع علی – مقایسه ای است و از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. بدین منظور ازبین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه بقایی پور و بیماران بستری در بیمارستان افشار یزد تعداد 35 بیمار زن مبتلا بهبیماری های قلبی و 35 بیمار مبتلا به سرطلان سینه انتخاب شدند. جهت بررسی میزان امید به زندگی بیماران ازپرسشنامه امید به زندگی میلر و جهت بررسی میزان سازگاری سلامت از پرسشنامه سازگاری بل استفاده گردید در آزمونمیلر دامنه ی امتیازات کسب شده از 48 تا 240 متغیر است پرسشنامه سازگاری سلامت بل شامل 16 سوال می باشد کهنمرات بالاتر نشان دهنده سازگاری ضعیف و نمرات پایین تر نشان دهنده سازگاری خوب می باشد. در جنس زن نمرات 2تا 4 سازگاری خوب، 5 تا 9 سازگاری متوسط و 10 تا 14 سازگاری ضعیف را نشان می دهد همچنین اطلاعات بدستآمده در دو سطح آمار توصیفی (مانند میانگین، انحراف معیار و واریانس) و استنباطی (آزمون تی) با استفاده از نرم افزارآماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این مطالعه نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات سازگاری سلامت و امید به زندگی در بین زنان مبتلا به سرطان پستان و بیماران قلبی زن در بیمارستان های یزد وجودندارد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که بیماران قلبی و مبتلایان به سرطان از نظر میزان سازگاری سلامت وامید به زندگی با هم برابرند و هر دو گروه نیاز به آموزش سازگاری سلامت و امید به زندگی دارند تا بتوانند کیفیت زندگیبهتری را تجربه کنند.

کلیدواژه ها:

سازگاری و میزان امید به زندگی ، سرطان پستان ، بیماری قلبی