بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی دانش آموزان دختر دارای اختلال اضطراب اجتماعی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی دانش آموزان دختردارای اختلال اضطراب اجتماعی در مقطع دبیرستان شهرستان کاشان بود. این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش آموزانی بوده که به علت اختلالاضطراب اجتماعی در مدارس شهر کاشان به مراکز مشاور مدرسه مراجعه نمودند، که از بین آن ها تعداد30 دانش آموز که ملاک های اختلال اضطراب اجتماعی را بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالاتروانی (ویرایش پنجم) دریافت کردند به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفیدر گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند. آزمودنی ها در هر گروه قبل از مداخله و در پایان مداخله بهوسیله پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر مورد آزمون قرارگرفتند. 8 جلسه درمان به صورت گروهی بر گروه آزمایش انجام شد. نتایج تحلیل کواریانس در مرحلهپس آزمون، بهبودی معناداری را در میزان خودکارآمدی گروه آزمایش نشان داد (P<0/05) با توجه به یافته های این پژوهش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای بالا بردن میزان خودکارآمدی دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد ، اختلال اضطراب اجتماعی ، خودکارآمدی ، سازگاری اجتماعی