اثربخشی نقاشی درمانی در کاهش پرخاشگری و میزان سازگاری دانش آموزان دارای والدین مبتلا به اعتیاد

اعتیاد اختلالی است که تمامی اعضای خانواده فرد مبتلا راتحت تاثیر قرار می دهد، با توجه به شیوع بالایپرخاشگری و مشکلات سازگاری در کودکان ادرای والدین معتاد، و اثربخشی درمان های مبتنی بر هنردرمانی در این مشکلات روانشناختی، هدف پژوهش حاضر اثربخشی نقاشی درمانی در میزان سازگاری وکاهش پرخاشگری دانش آموزان دارای والدین معتاد بود. روش: در پژوهش حاضر که از نوع آزمایشی با گروهکنترل و پیش آزمون و پس آزمون می باشد، 24 دانش آموزان دارای والدین معتاد با لحاظ کردن ملاک هایورود و خروج و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند، در حین اجرای مداخله درمانی برای گروهآزمایش، گروه کنترل هیچ نوع مداخله روانشناختی و دارویی را دریافت نکردند، از پرسشنامه های پرخاشگریکودکان دبستانی (شهیم، 1385) و سازگاری دانش آموزان جهت گرداوری اطلاعات استفاده شد، همچنین ازآمار توصیفی و استنباطی شامل تحلیل کواریانس برای تجزیه وتحلیل اطلاعات استفاده شد. یافته ها: نتایجنشان داد که نقاشی درمانی تاثیر معناداری در کاهش مشکلات پرخاشگری کودکان و بهبود سازگاری اینافراد داشته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر مبنی بر اثربخش نقاشی درمانی در بهبودسازگاری و کاهش مشکلات پرخاشگری دانش آموزان دارای والدین معتاد ، پیشنهاد می شود از این روشمداخله به صورت گسترده ای در مدارس و خانواده ها استفاده شود.

کلیدواژه ها:

اثربششی ، پرخاشگری ، نقاشی درمانی ، والدین معتاد