ارزیابی اختلالات رفتاری در سه کودک مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی (با شدت بیماری درجه 1، 3،2 ): تحقیق موردی

زمینه و هدف پژوهش: اوتیسم یکی از 6 اختلال رشد عصبی است و ویژگی اصلی ASD نقصان مداوم در برقراری ارتباطات و تعاملات اجتماعی دوجانبه و الگوهای تکراری و محدود رفتار، علایق و یا فعالیت ها است. این علایم از اوایلکودکی وجود دارند و سبب اختلال یا محدودیت در کارکرد روزمره می شوند. بدلیل اهمیت اختلال های رفتاری در کودکاناوتیسم، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی این اختلالات در کودکان اوتیسم انجام شده است. روش پژوهش: روش مطالعهحاضر بصورت مورد پژوهی بر روی سه کودک مبتلا به اختلالات طیف درخودماندگی در سه میزان شدت بیماری (درجه ،32 و 1) صورت گرفت، یافته ها: سه بیمار مشکلات رفتاری بالاتری از حد میانگین داشتند؛ بیمار درجه 3 با توجه به شدتبیماری اش از مشکلات رفتاری زیادی برخوردار بود و تنها در بعد اضطراب-گوشه گیری از دو بیمار دیگر نمره کمتریدریافت کرده است. همچنین بیمار درجه 2 نیز با توجه به سن و شدت بیماری اش مشکلات رفتاری اش نمود پیدا کردهاست، و تنها در بعد پرخاشگری اجتماعی از دو بیمار دیگر نمرات بیشتری را کسب نموده است وبیمار درجه 3 با توجه بهشدت بیماری و همچنین سن اش از مشکلات رفتاری کمتری برخوردار بود، اما در بعد اضطراب- کوشه گیری بیشتریننمره را دریافت کرده است و نمرهاش از دو کودک دیگر بیشتر بود. نتیجه گیری: در نهایت نتیجه این پژوهش اهمیتاختلالات رفتاری در هر طیف از اختلالات درخودماندگی را مشخص کرد و می توان در سطح مداخلاتی، خانوادگی واجتماعی رویکردهای مناسبی در مواجهه با این کودکان اتخاذ نمود.

کلیدواژه ها:

اختلال طیف درخودماندگی ، اختلال سلوک ، مشکلات توجه- ناپختگی ، پرخاشگری اجتماعی ، اضطراب- گوشه گیری