ادراک معنای زندگی و رابطه آن با سلامت روان و دینداری در بین گروهی از دانشجویان و معلمان ایرانی

هدف مطالعه حاضر بررسی ادراک معنای زندگی، منابع معنای زندگی و رابطه آن با سلامت روان و دینداری در بین گروهی از جوانان و میانسالان ایرانی بود. برای این منظور تعداد 298 دانشجوی دانشگاه شیراز و معلم از مدارس راهنمایی و متوسطه در تحقیق شرکت کردند. برای سنجش معنای زندگی و نیز منابع معنا از مقیاس شاخص معنای فردی (ری کر، 1999) و مقیاس منابع معنا(ری کر، 1996) استفاده شد. در ارتباط با ادراک معنای زندگی، نتایج نشان داد که آزمودنیها زندگی خود را با معنا تلقی کردند. در ارتباط با رابطه معنای زندگی با سلامت روان، یافته های مطالعه حاضر حاکی از این بود که افرادی که احساس معنای بالایی در زندگی داشتند، رضایتمندی بیشتری در زندگی خود احساس می کردند، از عزت نفس بالاتری برخوردار بودند، امید بیشتری به زندگی داشتند و نمره بالایی در مقیاس عاطفه مثبت بدست آوردند. نتایج مطالعه همچنین نشان داد افرادی که نمره بالاتری در مقیاسهای دینداری بدست آورده بودند و به مفهومی اعتقادات دینی و معنوی بیشتری داشتند زندگی را با معناتر تلقی کردند. نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که نمونه مورد مطالعه معنای زندگی را از منابع و فعالیتهای متعددی بدست آوردند. نتایج این مطالعه حاکی از تغییر منابع از فعالیتهایی با محوریت خود به منابع و فعالیتهای تعالی بخش، نوعدوستانه و جمع گرایانه با افزایش سن داشت.

کلیدواژه ها:

معنای زندگی ، دینداری ، معنویت ، سلامت روان ، سیر تحولی معناداری ، منابع معنای زندگی ، شاخص معنای زندگی ، اعتبار و پایایی