مقایسه کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و کودکان عادی

زمینه و هدف: تنش روانی بر کیفیت زندگی افراد تاثیر می گذارد و عملکرد آنان را بیش از هر عامل دیگری تهدید کرده و آنها رابه اندازه شایع ترین بیماری های پزشکی تضعیف می کند. مادران کودک مبتلا به عقب ماندگی ذهنی چالش های زیادی به همراهدارد. هدف از اجرای پژوهش حاضر عبارتست از مقایسه میزان کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و عادی.روش: این مطالعه از نوع علی- مقایسه ای است که 200 نفر از مادران، شامل 100 نفر از مادران کودکان مبتلا به عقب ماندگیذهنی و 100 نفر از مادران کودکان عادی است که به صورت تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه کیفیتزندگی (SF-36) پاسخ دادند. اطلاعات جمع آوری شده توسط برنامه آماری spss-21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها تحلیل یافته ها نشان داد که بین کیفیت زندگی کلی مادران کودکان عقب ماندگی ذهنی و مادران کودکان عادی (p=0/001 و t=6/324) تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین بین محدودیت های ایفای نقش نا شی از وضعیت جسمانی (p=0/001 و t=3/957). بین محدودیت های ایفای نقش ناشی از مشکلات هیجانی (p=0/001 و t=5/139)، بین خستگی یا نشاط (p=0/001 و t=6/555)، بین سلامت عاطفی (p=0/001 و t=5/313) . بین عملکرد اجتماعی (p=0/001 و t=5/642)، بین درد (p=0/001 و t=3/703) و بین سلامت عمومی مادران کودکان عقب ماندگی ذهنی و مادران کودکان عادی (p=0/001 و t=4/443)، تفاوت معنادار وجود دارد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش سطح کلی کیفیت زندگی مادران کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی پایین تر ازمادران کودکان عادی است. لذا درمانگران بایستی به میزان پایین کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی توجهنموده و منابع حمایتی لازم از ایشان را فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

کودکان عقب ماندگی ذهنی ، کودکان عادی ، کیفیت زندگی