بررسی رابطه مفهوم امنیت و امامت

مفهوم امنیت از جمله اساسی ترین مفاهیم برای اداره ی پایدار و پویای یک جامعه است؛ جامعه ای که در آن امنیت و احساسایمنی وجود داشته باشد، بسیار راحت تر از جامعه ای غیر ایمن طریق پیشرفت و ترقی را طی می کند. همچنین براساس آن که دین مبین اسلام برای تمامی جوانب زندگی انسان راه کارهایی آسمانی ارایه کرده منطقی به نظر می رسد که برای چنین مبحث پراهمیتی نیز چاره ای اندیشیده باشد، از آنجا که مفهوم سیاسی دین با مفهوم امامت به هیچ روی از یکدیگر قابل تفکیک نیست، و زمامدار اراده جامعه ایمه علیهم السلام هستند، به نظر می رسد که رفتار، گفتار و وجود این معصومین، مصدر و منشا ایمنی برای جامعه مسلمان است. مقاله حاضر با شیوه ی توصیفی-تحلیلی در پی آن است تا رویکردها و سخنان ایمه را در موردامنیت بررسی کرده و با توجه به آیات قرآنی، تفاسیر و روایات معصومین مبحث منشا امنیت بودن ایمه علیهم السلام را بررسینماید. در پایان نیز نوشته پیش رو به نتایجی دست پیدا کرده که اهم آن را می توان این گونه دانست: امنیت جامعه در کلام و کردار معصومین علیهم السلام دارای اهمیت فراوانی بوده و از طرق مختلف بر آن تاکید شده و همچنین وجود مبارک ایشان ومبحث امامت سرچشمه و سرمنبع امنیت و احساس ایمنی در جامعه اسلامی است.

کلیدواژه ها:

مفهوم امنیت ، احساس ایمنی ، ایمه معصومین ، امامت