قوانین و مقررات تحدید کننده مالکیت

حق مالکیت از جمله حقوق عینی است و این حق بر کلیه اموال منقول و غیرمنقول تحت تملک انسان، ثابت است. حق مالکیت عبارت است از اعمال حق در ملک خود از تمتع و تصرف در حدود قوانین و مقررات و نظامات مربوطه و کاملترین حقی است که شامل مطلق تصرفات میباشد. این قانون به وضوح میگوید که مالک حق هر گونه دخل و تصرف و انتفاع در ملک خویش را اعم ازسکونت، اجاره، فروش، رهن، هبه و حتی تلف کردن اموال خویش را دارد. منابع مورداستفاده در تحدید مالکیت از منظر فقهای امامیه به دو مصدر اصلی، یعنی قرآن کریم و سنت رسول الله (ص) است. همچنین ایشان عناصر و اوصاف مالکیت را در حق ارتفاق و حق انتفاع میدانند که هر کدام به شکلی موجب تحدید مالکیت میگردد. در حقوق موضوعه ایران از قوانین محدودکنندهی مالکیت، میتوان به قوانین اصلاحات ارضی یاقوانین تملک اراضی ازجمله لایه ی قانون نحوه ی خرید و تملک اراضی در راستای طرحهای سازندگی و عمران، مصوب58/11/17 ونیز قانون نحوهی تقویم ابنیهی موردنیاز شهرداری ها مصوبه ی 1370و مواردی از این قبیل اشاره کرد که بر طبق این ماده قانونها تمامی مالکین موظف گردیدهاند که اراضی یا املاک خویش را منتقل نموده و در کنار قوانین محدودکنندهی مالکیت شیوهی قراردادهای تحدیدی مالکیت نیز قرار دارد که به اشکالی، خود موجب محدود کردن مالکیت افراد میشود.

کلیدواژه ها:

مالکیت ، تحدید مالکیت ، حقوق موضوعه