عرف در مسیولیت های ویژه

در این تحقیق ، جایگاه عرف در معنای خاص مسیولیت مدنی که در زمره تکالیف قانونی است نه قرار دادی مد نظر می باشد؛ در مورد نقش عرف در مسیولیت های ویژه باید گفت در صورتی که مبنای مسیولیت، تقصیر در نظر گرفته شود مسلما نیاز به اثبات تقصیر (استناد عرفی ضرر) می باشد و در مواردی هم که فرض تقصیر شده نیز انتساب ضرر به فعل زیانبار باید با معیار عرفی به اثبات برسد. همچنین با بیان مصادیقی از مسیولیتهای ویژه ابهاماتی که بدلیل حاکمیت قانون در این بخش از مسیولیت مدنی وجود دارد و می تواند نقش عرف را در زمینه مسیولیتهایی خاص یا ویژه کم رنگ نشان دهد، مورد تجزیه وتحلیل قرار داده ایم. عرف به عنوان معیاری برای تشخیص انتساب ضرر وارده از فعل زیانبار نسبت به قانون کارایی بیشتری دارد چرا که اعمال و پوشش همه موارد انتسابی ضرر به دلیل نامحدود بودن و دامنه وسیعی که دارند بوسیله قانون عملا امکان پذیر نمی باشد. همچنین عرف را در مسیولیتهای حرفه ای تحت عنوان معیار عرفی خاص یا صنفی، ضابطه ای برای احراز تقصیر در اینگونه مشاغل مورد توجه قرار داده ایم.

کلیدواژه ها:

عرف خاص ، مسیولیت ویژه ، مسیولیت مدنی ، معیار عرفی خاص ، تقصیر