بررسی وجوه تشابه در مبانی معماری پایدار و آراء اندیشمندان معاصر: هایدگر، شولتز و الکساندر

مهمترین دستاورد منفی انقلاب صنعتی بی توجهی به محیط زیست بوده است. رشد تک بعدی صنعت و تکنولوژی، آسیب های جبران ناپذیری را به طبیعت وارد ساخته است. این آسیب ها، بطور مستقیم در انسان اثرات سوء گذاشته است. در برابر مشکلات عصر صنعت، رویکرد جدیدی در معماری مطرح شد که با نام معماری پایدار شهرت یافت و در واقع عکس العملی در برابر این مسایل بود. در این مقاله اصول پایداری در سه شاخه کالبدی، اقتصادی و اجتماعی بررسی شده و نظریات سه تن از شاخص ترین اندیشمندان معاصر-هایدگر، شولتز و الکساندر- در رابطه با موضوع مسکن و نحوه سکونت گزیدن بیان شده است. در انتها نتیجه گرفته شده که این دو بحث، یعنی مباحث پایداری و نظریات اندیشمندان فوق کاملا بر همدیگر منطبق هستند. بدین معنا که آنچه هایدگر با سکونت انسان و نحوه سکنی گزیدن او، شولتز در رابطه با کیفیت مکان و الکساندر در رابطه با زبان الگو بیان میکند، تماما آن چیزی است که در مبانی و اصول توسعه پایدار در سه بخش کالبدی، اقتصادی و اجتماعی بیان گردیده است. یعنی در صورت طراحی پروژه ای که نظریات هایدگر و سایرین در آن رعایت شده باشد، آن طرح بدون تردید پایدار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، پایداری محیطی ، پایداری اجتماعی ، پایداری اقتصادی ، سکونت ، طبیعت