بازشناسی مقرنس بعنوان عنصری کاربردی تزیینی و شیوه های اجرا

معماری تاریخی ایران و آثار بجای مانده از آن نمایانگر سبک ها و آرایه های مختلفی می باشد. با توجه به گوناگونی بناهای معماری ایرانی در ادوار مختلف اشکال مختلفی با مصالح گوناگون بوم آورد شکل گرفت. یکی از عناصر تزیینی معماری که در زیبا ساختن بناهای ایرانی بخصوص مساجد و مقبره ها نقش مهمی دارد مقرنسکاری است. مصالح و اجزای مختلفی در شکل گیری مقرنس نقش داشته اند. مقرنس ها به شیوه های مختلفی جهت گوشه سازی گنبدها، سردرایوان ها چه در فضای خارجی و چه داخلی مورد استفاده قرار می گرفت. روش بکار رفته توصیفی تحلیلی با تکیه بر اطلاعات میدانی و کتابخانه ای است. در نتیجه بررسی صورت گرفته وجه تمایز مقرنس با پتکانه، شیوه های اجرای مختلف مقرنس و اشکال مختلف آن در دوره های مختلف مشخص می شود این عنصر هنری نقشی تزیینی و کاربردی داشته کهبا مصالحی همچون کاشی و گچ در گوشه سازی ها بکار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، مقرنس ، گوشه سازی ، معماری ایرانی ، پتکانه