رابطه بین جهت گیری مذهبی و خطرپذیری جنسی

هدف: امروزه شیوع رفتار های پر خطر به خصوص در نوجوانان و جوانان به یکی از مهم ترین و گسترده ترین دل نگرانی های جوامع بشری شده است. مذهب می تواند با این بحران مقابله کند. روش: روش این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه بجنورد بود. تعداد 200 دانشجوی دختر به روش تصادفی خوشه ای از بین دانشجویان این دانشگاه انتخاب شدند. برای سنجش جهت گیری مذهبی از پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت و راس و برای سنجش خطرپذیری جنسی از پرسشنامه خطر پذیری نوجوانان ایرانی استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین جهت گیری مذهبی بیرونی و خشونت دانشجویان همبستگی معنادار و مستقیمی (p<0/05) وجود دارد، به عبارتی با بالا رفتن میزان جهت گیری بیرونی دانشجویان بر خطرپذیری جنسی آنها افزوده می شود. بین جهت گیری مذهبی درونی و خشونت دانشجویان همبستگی معنادار و معکوس (p<0/05) وجود دارد، به عبارتی با بالا رفتن میزان جهت گیری درونی دانشجویان از میزان خطرپذیری جنسی آن ها کاسته می شود. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که بین جهت گیری مذهبی و خطرپذیری جنسی رابطه وجود دارد بنابراین در محیط های آموزشی و خانوادگی باید به این مقوله ها توجه بیشتری شود.

کلیدواژه ها:

جهت گیری مذهبی ، خطرپذیری جنسی ، دانشجویان