بررسی نقش میهن دوستی بر رفتار اجتماعی توسعه گرا

انسان موجودی سه وجهی است که در برگیرنده ابعاد سه گانه جسمی/ روانی/اجتماعی است )SOC+PSY+BIO ) است. این دسته بندی بدان معناست که در بررسی نوع انسان بایستی دستکم از این سه منظر ورود کنیم. وجه جسمی انسان اگر چه بسیار مهم و تاثیرگذار بر جنبههای دیگر است لکن چندان مورد بحث این نوشتار نیست. جنبه روانشناختی انسان نیز از آن جهت که انسان موجودی اجتماعی است و طبعا خصلتهای روانی خود را تا حد بسیار زیادی وامدار اجتماع است و اساسا در یک جمع هویت خود را تعریف میکند، در این مقاله کمابیش مورد بحث است لکن آن وجه از انسان که هسته اصلی بحث است، بعد اجتماعی انسان است که اگر چه به ابعاد دیگر متصل است اما به طور جداگانه قابل بررسی و موضوع دانش اجتماعی است. بنابراین انسان موجودی اجتماعی است و از منظر روانشناسی اجتماعی موجودی است نیازمند هویت و احساس تعلق و دیگر این که موجودی است اندیشور و از این رو بر اثر تجربیات روانی در طول زندگی مجموعه محتویات مغز او به عنوان دانش، باور و ارزش شناخته میشوند و هرگاه مجموعه باورهای و ارزشهای تعدادی انسان به هم نزدیک باشد آنها به هم نزدیک، وابسته و دلبسته میشوند و به طریق اولی و البته به طور طبیعی افراد یک اقلیم که از بعد جغرافیا نیز به هم نزدیک هستند احتماال سریعتر میتوانند به این همنوایی ارزشی برسند.اما پرسش اینجاست مقوله میهن دوستی در پارادایم جهانی چگونه میتواند بر رفتار اجتماعی افراد یک جامعه موثر باشد و دیگر این که برآیند رفتارهای اجتماعی برآمده از میهن دوستی چه نسبتی با توسعه جامعه دارد بنابراین هدف این نوشتار تبیین رفتار اجتماعی مجموعه مردمان )به عنوان فرهنگ( است به نحوی که اگر این رفتارها با نگاهی میهن-دوستانه تعریف و با گستره حداکثری در جامعه رایج شوند کارکردها و پیامدهای آن در جامعه و به تبع آن در سازمانهای فعال در جامعه منجر به یک هم افزایی شده و میتواند جریان توسعه کشور را اگر نه به طور کامل تحقق بخشد اما دستکم روانتر کند و به عبارت خالصه یک شعار و دلخواسته در ذهن و ضمیر افراد جامعه باشد و آن گامی برای میهنم .

کلیدواژه ها:

میهن دوستی ، رفتار اجتماعی