امنیت شغلی کارگران و جایگاه آن در حقوق ایران

کار به عنوان شغل افراد و وسیله درآمد آنان به شمار میرود و آن در رابطه میان دولت و مستخدمین و همچنین میان کارگران و کارفرمایان بخش خصوصی معنا پیدا میکند . اما عدهای با دارا بودن ابزار تولید و سرمایه از تفوق مادی برخوردار بوده و میتوانند شرایط خود را بهدیگران تحمیل کنند و از تعهدات خویش به آسانی شانه خالی کنند . در مقابل گروهی عظیم که بقای خود و سایر افراد وابسته به آنان، متکی به نیروی کارشان میباشد، در وضع نامساعد قرار گرفته و نمیتوانند در سطح برابر با گروه اول قرار گیرند، لذا در معرض تضییع حقوقو استثمار قرار میگیرند . همچنین با صنعتی شدن جوامع، انسان امروزی در معرض فشارهای ناشی از کار، ترس از حوادث، عدم امنیت شغلی و ... قرار گرفته است . لذا باید تدابیری پیش بینی شود که امنیت شغلی و فکری افراد ذینفع تامین گردد تا نسبت به از دست دادن موقعیت شغلی خود هراسی نداشته باشند . انجام این مهم بر عهده قوانین هر کشور است،که در کشور ما نیز، قانون اساسی، قانون کار وقانون تامین اجتماعی و آییننامه های مربوط، برای جلوگیری از به خطر افتادن اشتغال کارگران و حمایت از آنها و ایجاد اطمینان در برابر خطر از دست دادن شغل، مقرراتی را وضع نموده اند

کلیدواژه ها:

اشتغال ، کارگر ، امنیت شغلی ، تامین اجتماعی ، حقوق بنیادین ، اخراج