ارزیابی وضعیت تغذیه گرایی مخزن سد ایلام با رویکرد فازی

سنجش سطح تغذیه گرایی مخازن سدها به عنوان یکی از مهمترین مسایل مطرح در مدیریت کیفیت آب، همواره مورد توجه مدیران و سیاست گذاران بوده است. با توجه به پیچیدگی فرآیند تغذیه گرایی، تعیین شدت مغذی شدن پیکره آبی با روشی واحد و با قطعیت کامل امکان پذیر نمی باشد. تیوری فازی رویکردی است که بوسیله آن می توان عدم شفافیت و عدم قطعیت بین مرزهای سطوح مختلف تغذیه گرایی را مشخص نمود . در این تحقیق، از شاخص آنتروپی-فازی تغذیه گرایی و شاخص سطح تغذیه گرایی، جهت تعیین وضعیت تغذیه گرایی رولایه و زیرلایه مخزن سد ایلام در یک بازه زمانی یک ساله استفاده شده است. این شاخص ها بر اساس پارامترهای کلروفیل a، فسفر کل و درصد اشباع اکسیژن، تحت دو سناریو، وزن دهی و محاسبه شده اند. بر اساس سناریو یک، وزن نسبی شاخص ها از روش ترکیبی آنتروپی-فازی و تحلیل سلسله مراتبی محاسبه می گردد . در سناریو دوم، توزیع وزنی یکسان برای شاخص ها لحاظ شده است. نتایج نشان می دهد که رولایه مخزن در اکثر ماه ها و تحت هر دو سنا ریو، با قابلیت اطمینان مناسب، در سطح تغذیه گرایی کم قرار دارد و تنها در ماه های تیر و مرداد دارای سطح تغذیه گرایی متوسط است . زیرلایه مخزن، دارای شرایط مشابه رولایه بوده، با این تفاوت که میزان عدم قطعیت در این لایه افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

سطح تغذیه گرایی ، تیوری فازی ، تیوری آنتروپی ، تحلیل سلسله مراتبی ، سد ایلام