تاثیر خودشیفتگی بر عملکرد مدیران دانشگاه های ساحلی و دریایی جنوب کشور

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خودشیفتگی بر عملکرد مدیران دانشگاهی استان های ساحل جنوبی ایران پرداخته شده است. ویژگی های شخصیتی در هر فرد می تواند اثر مثبت یا منفی بر روی او و اعمالش بگذارد. از آنجایی که افراد در سازمان های مختلف مشغول به کارند، این ویژگی ها می تواند بر کارکرد سازمانی آنها نیز تاثیر بگذارد. از جمله ویژگی هایی که در برخی افراد مطرح است، خودشیفتگی است. این ویژگی می تواند بر عملکرد سازمانی افراد تاثیرگذار باشد. از جمله سازمان های مهم و تاثیرگذار در هر جامعه ای دانشگاه ها می باشند که با توجه به اهمیت وجودی آنها، تحقیق حاضر صورت گرفته است. در این تحقیق که از طریق پرسشنامه انجام شده است، 300 پرسشنامه از میان مدیران دانشگاه های ساحلی جنوب کشور جمع آوری شد. پرسشنامه دارای روایی محتوایی و پایایی لازم (میزان ضریب آلفای کرونباخ: برای سیوالات خودشیفتگی 0/812 و تمایل به یادگیری 0/870) نیز بود. پس از آزمون هایی که توسط نرم افزارهای SPSS و Lisrel انجام شد، مشخص گردید که توجیه واقعیت های سازمانی، خودپرستی اسنادی، استحقاق، برتری جویی و بدگمانی در اساتید و مدیران دانشگاهی از  طریق  تاثیر بر تمایل به یادگیری بر عملکرد دانشگاهی آنان تاثیر معناداری دارد؛ همچنین، عدم همدلی، خود بزرگ و انتقاد ناپذیری در اساتید و مدیران از طریق  تاثیر  بر تمایل به یادگیری بر عملکرد دانشگاهی تاثیر معناداری ندارد. 

کلیدواژه ها:

اساتید و مدیران دانشگاهی ، خودشیفتگی ، عملکرد ، یادگیری