ارزیابی طرح های سرمایه گذاری با استفاده از روش استدلال مبتنی بر مورد فازی

در فرایند تامین مالی طرح های صنعتی، کشاورزی و عمرانی، فاز پیش- سرمایه گذاری و بالاخص بانک ها انجام می پذیرد. علی رغم اهمیت زیاد مطالعه امکان سنجی طرح در این فاز، این مرحله به دلیل مسائل زمانی و هزینه ای که در اجرای آن به سرمایه گذار تحمیل می شود، همواره یک نقطه بحرانی در تعامل بانک و سزمایه گذار محسوب می گردد. بدین منظور در این مقاله، راهکارهای ارائه می شود که تا حد مطلوبی توجیه یا عدم توجیه طرح را قبل از ورود به مرحله امکان سنجی مشخص می سازد، بدون آنکه نیاز به مصرف زمان و هزینه بالایی باشد. مدل ارائه شده بر پایه مفهوم اکتساب دانش و با تکیه بر تکنیک های استدلال مبتنی بر مورد و تصمیم گیری چند معیاره، توسعه داده شده و چهارچوب کلی مدل، براساس مقایسه طرح جدید با طرحهای قبلی است.از جمله ویژگی های مدل فرض محیط تصمیم گیری فازی است به دلیل عدم قطعیت مسستر در برخی از معیارها, پیش می آید. میزان درستی انتظاری پاسخ مثبت، مبنای تصمیم گیری و تعیین پاسخ است.این شاخص از میزان مشابهت طرح جدید با طرح های موجود و میزان درستی پاسخ آنها محاسبه می شود. جهت نمایش قابلیت مدل، در انتهای مقاله یک مثال عددی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی طرح ، بانک ، استدلال مبتنی بر مورد ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی