بررسی ابعاد پداگوژیک دانشگاههای مجازی شهر تهران

در نظامهای آموزشی مجازی انتخاب رویکرد مناسب و اثربخش در کیفیت تجربه یادگیری مجازی مستلزم شناخت و به یادگیری ابعاد پداگوژیک است. از این رو هدف پژوهش حاضر، برسی ابعااد پداگوژیکی دانشگاه های مجازی شهر تهران می باشد. روش پژوهش کمی از نوع پیمایشی است جامعه آماری این پژوهش کلیه اعضای هییت مدیره دانشگاه های مجازی شهر تهران که در سال تحصیلی 1393-94 مشغول خدمت بودند می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 240 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای بودکه محقق پس از استخراج ابعاد پداگوژیک دانشگاه های مجازی آن را در 39 گویه بسته پاسخ براساس طیف 5 درجه ای لیکرت از کاملا موافق تا کاملا مخالف تدوین کرده است برای تعیین صحت روایی این ابزار از نظرات متخصصین و خبرگان در این زمینه استفاده گردید. برای اطمینان از پایایی پسشنامه از فرمول ضریب الفای کرونباخ استفاده شدهاست که نتایج بدست آمده برای ابعاد انعطاف پذیری 0/54، ابزارهای برقراری ارتباط 0/62، رویکردهای تدریس و یادگیری 0/69 مدیریت برنامه های منابع 0/85، رویکردهای ارزشیابی 0/72 نمادهای دانشگاهی 0/76 و فرهنگ دانشگاهی 0/63، و در کل 0/79 گزارش شده است. برای تحلیل داداه ها دو بخش آمار توصیفی و استنباطی به کار گرفته شده است در قسمت آمار توصیفی از آماره هایی از قبیل میانگین، اتحراف استاندارد و فراوانی و در سطح آمار استنباطی از آزمون T تک نمونه برای پاسخ به سوالات پژوهش استفاده شدهادست. و در نهایت برای توصیف تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS22 استفاده گردید. طبق یافته های تحقیق دو مولفه نماد دانشگاهی و فرهنگ دانشگاهی از میانگین حد وسط، میانگین کمتری دارند که نشان میدهد وضعیت هر دو مولفه کمتر از حد وسط است بقیه مولفه های با سطح معناداری بزرگتر از 0/05 تفاوت معناداری با میانگین حد وسط ندارند که نشان میدهد وضعیت آنها در حد متوسط است بنابراین میتوان نتیجه گرفت که وضع موجود ابعاد پداگوژیک دانشگاه های مجازی با وضع مطلوب فاصلی زیادی دارند.

کلیدواژه ها:

ابعاد پداگوژیک ، دانشگاه مجازی ، فرهنگ دانشگاهی