شناسایی پهنههای مناسب جهت ایجاد مراکز اقامتی سیاحتی در شهر بجنورد با استفاده از مدل ANP

اهداف: جریان گردشگری براساس عرضه محصول گردشگری شکل میگیرد و توسعه مییابد. مراکز اقامتی و استراحتگاهی یکی از عوامل اصلی تسهیلکنندۀ جذب گردشگر برای استفاده از محصول گردشگری بک ناحیه است. مکانیابی بهینه مراکز اقامتی بهویژه در شهرها و نواحی که گذرگاه گردشگران محسوب میشوند، نقش مهمی در استفادۀ گردشگران از این مراکز دارد. شهر بجنورد و نواحی پیرامون آن به دالیل مختلف از جمله گذرگاه اتصال نواحی شرقی و شمالشرق، طبیعت زیبا و همچنین جاذبههای فرهنگی، ظرفیت بالایی برای عرضه محصول گردشگری به طبقات مختلف اجتماعی در سطح ملی و بینالمللی دارد. مسالهای اساسی که تاکنون کمتر به آن توجه شده است، استفادۀ بسیار محدود از ظرفیتهای اقتصادی خیل عظیم گردشگران برای ایجاد توسعه و رونق اقتصادی در شهر بجنورد و حومه به دلیل کمبود مراکز اقامتی و تسهیالتی است.روش: روش تحقیق توصیفی- تحلیلی با هدف کاربردی است که به کمک مطالعات اسنادی -میدانی و از طریق فرایند تحلیل شبکهای و استفاده از نرمافزار (GIS (صورت گرفته است. یافتهها/ نتایج: نتایج پژوهش نشان میدهد معیارهای اقتصادی با ضریب اهمیت 222/0بیشترین و معیارهای اجتماعی با میزان 060/0 کمترین تاثیر را در مکانیابی مراکز اقامتی به خود اختصاص دادهاند که بر این اساس چهار پهنه مناسب شامل قسمتی از محدودۀ مرکز شهر، موقعیتهایی در محدودۀ گردشگری باباامان، پهنهای در منطقه توریستی بشقارداش و قسمتی از محدودۀ غربی شهر در مسیر جادۀ شمال، جهت ساخت مراکز اقامتی شناسایی و معرفی شده است.نتیجهگیری: در نظام برنامهریزی به منظور جذب گردشگران و افزایش زمان اقامت آنها شهر باید به معیارهایی همچون دسترسی آسان مسافران، نزدیکی به مراکز خرید، نزدیکی به جاذبههای طبیعی و تاریخی و غیره توجه ویژهای مبذول داشت که این مهم با مکانگزینی بهینه مراکز اقامتی محقق خواهد شد.