مقایسه نگارگری مکاتب تبریز دوم (صفوی) و مشهد (ابراهیم میرزا) با تاکید بر نگاره های شاهنامه طهماسبی و هفت اورنگ جامی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,605

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCIHAS03_018

تاریخ نمایه سازی: 29 مهر 1396

چکیده مقاله:

شاهنامه طهماسبی یکی از مهم ترین آثار به جا مانده از دوره صفوی تبریز است. برجسته ترین نقاشان این دوران چون سلطان محمد، میر مصور، آقا میرک و ... در مصورسازی 253 مجلس آن همکاری داشتند، آثار سلطان محمد نشان می دهد که نگاه وی به طبیعت، بسیار شاعرانه و لطیف است. قاضی احمد قومی، از خواجه عبدالوهاب کاشانی و فرزندش عبدالغریز تومان صحبت می کند. اگرچه اطلاعات چندانی از عبدالوهاب در منابع ذکر نشده، اما برخی از منابع، به اینکه عبدالغریز شاگرد بهزاد بوده و تصویرگر قابلی است و نیز ماجرای سفر به هند و تقلبید مهرشاه توسط وی و همدستانش و عقوبت شان اشاره می کنند. در آثار دوره مشهد (شاهزاده ابراهیم میرزا)، ترکیب بندی رنگ در کمال زیبایی و دقت مورد توجه قرار می گیرد. رنگ، جزیی ترین اختلاف درجه خود را به تجلی می گذارد. کتاب هفت اورنگ جامی را باید واپسین نسخه مصور ممتاز با معیار های سلطنتی به شمار آورد. در این نگاره ها که با همکاری هنرمندان خراسانی، چون شیخ محمد سبزواری و هنرمندان مهاجری چون میرزاعلی، فرزند سلطان محمد تبریزی به تصویر در آمده است، می توانیم تاثیر دو شیوه خراسانی- تبریزی را به خوبی مورد بررسی قرار دهیم. در این مقاله به مقایسه این دو مکتب می پردازیم و نتیجه می گیریم که مکتب خراسان به نوعی در ادامه ی شکوفایی های مکتب تبریز صفوی قرار دارد. و هنرمندان این مکتب با بهره گیری از اسلوب مکتب صفوی تبریز آثار درخور توجهی خلق نموده اند که شاخص ترین آن ها هفت اورنگ جامی است. روش تحقیق: این پژوهش به صورت مطالعات کتابخانه ای و اسنادی انجام شده و با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی، ارایه گردیده است.

نویسندگان

حبیب شهبازی شیران

استادیار گروه آموزشی باستان شناسی دانشگاه محقق اردبیلی

اردلان رییسی گیگلو

دانشجوی کارشناسی ارشد رشته باستان شناسی دانشگاه محقق اردبیلی